Η Βικτόρια Στόουνς μετακομίζει με τους γονείς της σε μία μικρή, απομονωμένη πόλη και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξει σχολείο. Με τεράστεια ανακούφιση μαθαίνει ότι λίγο πιο μακριά από εκείνο το μέρος υπάρχει μια ακαδημία ακριβώς στα μέτρα της - έ...
Προηγούμενοι ψήφοι: The Half-Blood Prince ~> 2 The Brave Light ~> 4 The Universe ~> 2 The Gentle Trap ~> 1 The Royal ~ 1 The Tear ~ 1 Καλύτερο δαχτυλίδι.....
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ναι, κοιτώνας. Δεν είσαι από εδώ?" με ρωτάει ο υπεύθυνος. "Όχι, μόλις ήρθα και θα πάω σε λίγες μέρες στο σχολείο των βαμπίρ" του απαντάω και δείχνει σκεπτικός. "Τελικά ποιο θέλεις?" Κοιτάω κάτω στα δαχτυλίδια και τα εξετάζω. Ένα μου τραβάει την προσοχή μου. Είναι γαλάζιο και μπλε, μικρό και λαμπερό. "Αυτό το γαλάζιο" του λέω και δείχνω. Ο υπεύθυνος το βγάζει και μας λέει να πάμε στους διπλούς καθρέφτες. Προχωράμε στην άκρη του μαγαζιού και μπαίνουμε μέσα σε ένα μικρό δωμάτιο. Είναι άδειο, εκτός από το κέντρο, στο οποίο υπάρχει ένα ψηλό και λεπτό τραπέζι σε σχήμα κλεψύδρας. Πάνω της υπάρχουν δύο παράλληλοι καθρέφτες τοποθετημένοι οριζόντια και αφήνοντας ένα κενό μεταξύ τους. "Αυτοί είναι οι διπλοί καθρέφτες?" ρωτάω και ο υπεύθυνος απαντάει καταφατικά. "Φόρεσε το δαχτυλίδι και βάλε το χέρι σου ανάμεσά τους και θα δεις" μου λέει. Μου δίνει το δαχτυλίδι και το βάζω στο δάχτυλό μου. Προχωράω μπροστά και τοποθετώ το χέρι μου έτσι όπως μου είπε. Οι δύο καθρέφτες παίρνουν χρώμα σιγά σιγά, και το χρώμα περιστρέφεται στο κέντρο τους. Φαίνεται μοβ, αλλά δεν είμαι σίγουρη. Ξαφνικά μια μεγάλη λάμψη βγαίνει από τους καθρέφτες γεμίζοντας όλο το δωμάτιο και σβήνει απότομα. Βγάζω το χέρι μου και βλέπω το δαχτυλίδι μου. Είναι μοβ. Το κοιταζω περιεργα, υποτιθεται οτι επρεπε να ειναι μπλε, ετσι? Η μαμά έρχεται ενθουσιασμένη προς το μέρος μου. "Τι σου βγήκε?" με ρωτάει. "Μοβ" της απανταω και κοιταω τον υπευθυνο για να δω την αντιδραση του. Φαινεται λιγο ξαφνιασμενος και πλησιαζει να δει. "Ααα, δεν ειναι τιποτα. Την πρωτη μερα του σχολειου θα σε βαλουν στον κανονικο σου κοιτωνα. Μην ανησυχεις" "Τι εννοείτε?" τον ρωτάω. Μόλις τώρα δεν μπήκα σε κοιτώνα? "Είσαι ανάμεσα σε δύο κοιτώνες" λέει και η μαμά μου ακούει προσεκτικά. "Αυτό είναι είτε πολύ καλό, είτε... κακό. Δεν μπορώ να ξέρω ακριβώς. Την πρώτη μέρα του σχολείου θα το μαθεις"
Αφου βγηκαμε απο το μαγαζι, κάναμε μερικές βόλτες και πήγαμε στο σπίτι. Εγώ πιστεύω ότι όλα θα βγουν καλά. Από την άλλη, ίσως το γεγονός ότι μου είναι δύσκολο να είμαι βαμπίρ να το καταστά κακό. Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου, αλλά σηκώνομαι απότομα και παίρνω το ημερολόγιό μου.
9 Σεπτεμβρίου Σήμερα πέρασα τέλεια!! Κάναμε όλα τα απαραίτητα ψώνια με τη μαμά και πήρα διάφορα πράγματα που νομιζω οτι θα μου χρειαστούν στο σχολείο και γενικά, καθώς και ένα ωραίο δαχτυλίδι! Στην αρχή ήταν γαλάζιο αλλά μετά έγινε μοβ -ουτως η αλλως δεν πιστεύω ότι μετρούσε το αρχικό χρώμα... Νομίζω οτι αύριο είναι η μεγάλη μέρα. Δηλαδή η πρώτη μέρα στο νέο σχολείο! Σε σχολείο για βαμπίρ! Είμαι πολύ ανυπόμονη και ενθουσιασμένη για αυτό, επειδή δεν έχω γνωρίσει πολλούς βαμπίρ μέχρι τώρα. Αλλά φοβάμαι μην τα κάνω θάλασσα!!.....
Κλείνω το ημερολόγιο και κάθομαι στην καρέκλα που βρίσκεται το παραθυρο. Κοιτάω έξω και βλέπω τον ήλιο να χάνεται πίσω από ένα απομακρυσμένο βουνό. Τι ωραία θέα!
