The Last Romano

Het amulet

S:"Wat is dat amulet waar jullie naar zoeken."

"Als we dat eens wisten": zei Eaden.

S:"Maar waarom zoeken jullie het dan hier als jullie niet eens weten wat het is, ga ik er ook van uit dat jullie niet weten waar het is."

Eaden:"Correct. Hey weet jij toevallig niet waar het is?"

S:"Ik weet net zo veel als jou Eaden, noppes dus." "he en kan hij me niets meer vertellen over dat amulet?"

"Mijn naam is Michael en nee dat is vertrouwde informatie."

S:"Komaan meneer ik ben de dochter van Romano ik kan jullie misschien wel helpen!"

De agenten lieten niets los dus ik besloot dat ik genoeg gevraagd had voor vandaag. "Wel tot de volgende keer dan maar.":zei ik en ik liet de agenten buiten.

Ik liep naar mijn vader zijn atelier en ging achter het bureau zitten. "Sabrina Delaila Manjara Domenquo Romano." fluisterde Ik. Het was al zo lang geleden dat ik mijn volledige naam gezegd had dat ik mijn ogen voelde branden. 'Klik' het computerscherm ging omlaag en achter het scherm lag het mooiste amulet dat ik ooit gezien had. Ik wou het pakken maar er zat nog een glazen plaat voor. Uit nieuwsgierigheid legde ik mijn hand op het glas en het glas gaf opeens groen licht af. Ik denk dat het mijn vingerafdrukken heeft gescand maar daar ben ik niet zeker van. Het glas zakte weg net zoals het scherm voorheen had gedaan. Ik stak mijn hand in de computerbak om er het amulet uit de halen maar toen ik het aanraakte gebeurde er iets heel vreemd.

Ik werd wakker en merkte dat ik op de grond lag. Hoe was ik hier nu weer terecht gekomen. Ik voelde me vreemd en anders maar toch mezelf. Wat was er toch gebeurd.

Stilletjes aan begonnen de herinneringen terug te komen. Ik was dus flauwgevallen na de aanraking met het amulet. Het amulet was glashelder diamant geweest toen het daar in de computer lag maar om een of andere reden was het nu bloedrood. Hoe kwam dat nu weer!

Er begonnen steeds meer vragen in mijn hoofd te koken en ik moest en zou een antwoord krijgen op ze allemaal. In de computerbak lag nog iets dat leek op een dagboek. Ik pakte het er uit en begon er spontaan in te bladeren. Het was allemaal geschreven in de vreemdste talen die ik ooit gezien had.

Ik raakte het amulet aan en kreeg opeens een vreselijke pijnscheut net boven mijn dei. Ik schreeuwde het uit van de pijn en trok mijn t-shit naar boven en er verscheen uit het niets een vreemde brandwond.

Het was een raar teken en het kwam me zo bekend voor, maar ik wist niet meer van waar. Ik voelde mijn hoofd tollen dus besloot dan maar om me even neer te leggen en te hopen dat dit alles gewoon een vreselijke nachtmerrie was.