The Last Romano

de weg naar...

S: waar gaan we heen?
E: Naar mijn grootvader in Balleva.
S: Waarom als ik vragen mag?
E: Hij is ook een ziener. Een hele krachtige zelfs. Hij kan ons onze volgende bestemming geven.
S: Waarom? Kun jij dan niet zien waar we heen moeten
Eaden keek al wrijvend over zijn ring weg en zei:" nee."
Ik wou graag meer weten maar ik zag hoeveel pijn het hem deed dus ik zweeg.
"Wie ben je eigelijk eaden": zei ik lachend." want eigelijk ik ken jou totaal niet."
E: Daar heb je inderdaad een punt, ik ken jou eigelijk ook niet echt.
S: Oke jij begint.
E: Wel mijn naam is Eaden ik ben 21 jaar en ik heb als stagaire bij de politie gewerkt omdat mijn visioen zei dat dat de weg voor mij was. Het was eigelijk meer een weg naar jou maar ik klaag niet.
S: Ik schoot in de lach en nog niet zo een beetje ook.
Eaden bloosde er van.
E: Jou beurt.
S: Ik ben Sabrina, ik ben 20 jaar en ik ben 18 jaar ondergedoken geweest omdat er een gestoorde gek me of dood of ontvoeren wil. Ik kan sinds kort met vuur uit mijn haden schieten en heb een vreemd litteken iets boven mijn dei.
E: Mag ik dat litteken nog is zien Sabrina?
S: Ja natuurlijk. Ik trok mijn t-shirt naar boven zodat het litteken zichtbaar werd.
E: Ik snap nog steeds niet waarom dat er staat.
S: Misschien zorgt het litteken er voor dat ik met vuur kan spelen?
E: Zou kunnen.

We stopten aan de rand van het woud en keken de duisternis in. We keken elkaar aan en lachte.
S: klaar?
E: Klaar!
We waren klaar voor de gevaarlijkste tocht van ons leven. Jammer genoeg wisten we niet wat ons te wachten stond in de duisternis van het woud.