De stad

10 1 0
                                    

Ik keek naar Eaden en hij keek naar mij. Hij lachte verlegen en liet me los. Waarom kunnen bepaalde momenten gewoon niet voor eeuwig duren dacht ik. Ik gaf hem een snel kusje op zijn kaak en wandelde vlug Amrynn achterna. Ik was zelfs te bang om om te kijken naar zijn reactie.

Welkome in ons paradeis :zei Amrynn. Het is prachtig zei ik. Wacht maar tot je de binnenstad ziet. We volgde hem over kleine bruggetjes en paden gemaakt van houten planken. Daar is het de moeder boom: zei Amrynn. Het was een gigantische boom met een grote deur in. Amrynn deed de deur open en hij had gelijk, het was adembenemend mooi. De boom was van onder tot boven bedekt met kleine huisjes en winkeltjes die verbonden waren met super veel trappen. Bovendien was de hele binnenkant begroeid met de mooiste bloemen die ik ooit gezien had. Waarom zou iemand dit willen vernietigen?: vroeg ik aan Amrynn. Dat weet ik ook niet zei hij. Eaden had geen woord meer gezegt sinds we boven waren gekomen en ik keek naar hem. Tot mijn verbazing zat hij naar mij te kijken. Ik bloosde en keek vlug weg. Het begon al laat te worden en ik was eerlijk gezegt echt wel uitgeput. Amrynn is er misschien een plaats waar we kunnen overnachten? : vroeg ik hem. Maar natuurlijk volg mij. Hij bracht ons naar het hoogste puntje van de boom waar een prachtig huis stond. Ik zie jullie in de ochtend: zei Amrynn. We gingen naar binnen en het huis was heel mooi maar er was maar één bed. Ik slaap wel op de grond: zei Eaden meteen. Ik wou hem eigelijk graag naast me maar wist niet goed hoe ik het moest vragen. Ik was nog geen twee minuten in slaap of het ging al mis. Nare nachtmerries kwamen mijn hersenen binnen. plotseling schrok ik wakker en het enige dat ik me kon herinneren was vuur. Er gleden zweetdruppels langs mijn hoofd naar beneden. Eaden zat al naast me. Is alles goed met je Sabrina: vroeg Eaden bezorgt. Ja het gaat wel gewoon een nachtmerrie: zei ik. Maar om eerlijk te zijn voelde ik me helemaal niet goed. Dan is het goed: zei hij. Hij wou terug naar zijn slaapplaats gaan maar ik stopte hem. Wil je aub bij mij komen liggen. Dan voel ik me veiliger. Eaden draaide zich om en kroop naast me in bed. Ik kroop dicht tegen hem aan en hij omhelsde me. Ik voelde me veilig. Het duurde niet lang of we lagen allebij lekker te slapen. Het was een zware dag geweest en we verdiende allebei een beetje rust.

Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: Nov 16, 2017 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

The Last RomanoWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu