Twelve x

847 46 6
                                    

ARIANA
Een zucht verlaat mijn mond als ik een laatste blik in de spiegel werp. Een blonde Allison kijkt me aan. Mijn identiteit voor een weekje, Allison. Ik kijk van de spiegel weg, naar de vier jongens voor me. Alle 4 gespannen voor mijn eerste missie. Hoe lief!

Ik geef Owen, Daan en Nils een knuffel. "Je kan het Ari." Ik glimlach door de woorden van Owen. "Dankjewel." Fluister ik. Ik loop met Rein naar buiten. Mijn koffer ligt al in de auto. Rein pakt mijn hand en trekt me in een lange knuffel. "Je kan het babey. Maak me trots." Ik glimlach weer. "Zal ik doen." Ik druk een lange kus op z'n lippen, laat z'n hand los en stap direct in. Ik wil het niet nog moeilijker maken. Hij vindt het moeilijker dan ik. Dat merk ik aan alles.

Ook al is het maar een week, het is wel mijn eerste missie alleen. Ik zucht terwijl de auto begint te rijden. Ik kijk niet naar buiten, dan maak ik het nog moeilijker voor Rein

en eigenlijk ook voor mezelf.

REIN
De auto rijdt weg en ik zucht. Ik wens haar alle succes, natuurlijk, maar dit is zo moeilijk. Haar eerste echte missie. Alleen. Stel ze wordt ontvoerd, ik ben er niet meteen. Alles kan fout gaat. Ze kan worden vermoord, of wat dan ook. Ik loop weer naar binnen. Wanneer ik merk dat de jongens weg zijn, weet ik dat ze beneden zijn. Ik loop richting de lift en al gauw ben ik ook beneden.

"Rein, goed dat je er bent." Ik ga zitten en luister verder naar Pap. "Heel simpel gezegd, jullie moeten de komende weken gewoon klaar staan. Ariana mailt ons, ze houdt contact met ons en stel het gaat fout, dan zijn we er klaar voor." We knikken. "Rein," Ik kijk Pap serieus aan, want zijn blik staat zo serieus als maar zijn kan. "Je mag geen privé contact met Ari hebben." Ik knik zacht. Dit doet pijn. "Ik ga." Mompel ik. Daan wilt wat zeggen, maar besluit toch z'n mond te houden. Ik loop richting de lift. Ik mis Ariana.

De dag verliep langzaam. Mijn gedachtes dwalen alleen maar af naar Ariana. Bij alles wat ik deed, alles wat ik dacht. Ik zag Ariana. Haar lach. Haar aanwezigheid. Alles.

Ik stap mijn bed in en zucht uit. Ik mis haar aanwezigheid naast me. Haar lichaam tegen het mijne als ik haar welterusten wens. Met die pijnlijke gedachten val ik langzaam in slaap.

Ik schrik wakker, voor de tweede keer deze nacht. Ik zag weer Ariana voor me. Vastgebonden en gemarteld. Vreselijk. Ik veeg mijn tranen weg en haal een hand door mijn haar. Wat moet ik doen? Ik word gek als ik nog een hele week zulke nachtmerries heb. Wat de andere ook vinden, mijn besluit staat vast.

Ik ga haar zo snel mogelijk terug halen, geen twijfel mogelijk.

The cutest Badgirl EVERWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu