UMUDUM

Geç Kaldın Adamım

Geç kaldın kalbim. Çok geç geldin bana. O kadar geç geldin ki senin yokluğunda, sensizlikte çektiği acılarla yok olmuş olan bu kalbe çok geç geldin. Seviyorum diyorsun istiyorum sevgini , seni , hayatını , sana dair her şeyin sahibi olmayı en başta da benim olması gereken tek gerçek sahibinin ben olduğum kalbini istiyorum diyorsun yaaa... Üzgünüm... Aynı kişi için acı çekmeyi göze alabilecek bir kalbim bile yok artık. Olmayan şeyi nasıl senin yapabilirim. Peki ya bu kalp senin sayende yok olduysa.. Sensizlikte yok olduysa.. Kalbim acı içinde parçalanırken onu iyileştirecek hiçbir şey bulamadım ve tek çareyi kalbimi hissizleştirmekte buldumm. Üzgünüm adamım. Kalbimi bir kutuya kilitlemek, kalbimi yok etmeyi göze almak seni unutmaktan seni aklımla birlikte kalbimden de çıkarmaktan çok daha kolaydı. Ve ben zor olanı yapamadım. Şu an seviyorum dediğin insan senin için ölen bir kalbe sahip. Amaaa öldü be adamım. Geç kaldın. Ölen birini hayata döndürüp aynı duygulara inandırmak kolay değil. Uğruna öldüğü kişi için tekrar dirilir mi sence... Kalbim senin uğruna ölürken birçok şeyi de beraberinde yok etti adamım. Dön bak bana tekrar. Kalbi olan bir insana benziyor muyum sence? Olmuyor adamım ne duygularımı hissedebiliyorum ne eski ben olabiliyorum ne de şu anki kendime alışabiliyorum. Boşlukta yuvarlanıp gidiyorum sadece bir panda misali. Çok zor adamım çok zor... Üzgünüm amaaa aynı kişi için tekrar acı çekmeyi göze alabilecek bir kalbim yok artık. Çok geç geldin adamım çok geç...