Aşktan Yetim

Hayat

Yoruyorsun hayat, üzüyorsun, kırıyorsun... Daha saymadığım, sayamayacağım birçok şey ekliyorsun gözyaşlarıma. Jilet gibi keskin damlalar kanatıyor suratımı. Ve kimse anlamıyor hayat, kimseye anlatamıyorsun. Parçalanıyorsun, parçalıyorlar... Toplayamıyorsun bir araya, hep dağınık yaşıyorsun, beğenmiyorlar. Daha da dağılıveriyorsun. Sarılıyorsun, bıçaklıyorlar; koşuyorsun, düşürüyorlar. Her seferinde daha da derinleşen kuyunun dibini boyluyorsun. Ölüyorum hayat, öldürüyorsun. Süründürüyorsun yerlerde. Mutlu ettirmiyorsun, boğuyorsun hüznün pençelerinde. Yaralıyorsun, deşiyorsun, eziyet ediyorsun. Öldürüyorsun, daha ne denir! Ağlatıyorsun hayat, mutluluktan korkutuyorsun. İnsanlardan nefret ettiriyorsun, mutlu yaptırmıyorsun. Yoruyorsun, kırıyorsun, parçalıyorsun...