New Heroin [yoonseok]

już ostatni raz tu piszę, przysięgam

ekhem, ekhem, próba mikrofonu

no nie wiem, co mam wam powiedzieć, bo boję się, że rozbiję się na 72637526317 słów (wyszło ostatecznie tylko 560...)

muszę przyznać, że to opowiadanie było dla mnie wyjątkowe pod wieloma względami, ale pod jednym najbardziej: skończyłam je. naprawdę, NIGDY w swoim życiu nie skończyłam żadnego opowiadania. NH było dla mnie niejakim przełomem i mogę szczerze powiedzieć, że jestem z siebie po prostu... dumna. 

przejdźmy dalej, bo wiecie, że lubię się rozpisywać. Zaczynając to pisać, miałam 16 followersów na krzyż i spodziewałam się odzewu... w sumie nie mam porównania, bo chyba nie spodziewałam się nic.  teraz jak patrzę na statystyki... prawie 500 i niecałe 60 obserwujących... jestem w szoku.  

chciałabym wam cholernie podziękować. gdybym mogła, uklękłanum przed wami wszystkimi i zaczęła ryczeć z wdzięczności, ale jesteście zbyt daleko. łapcie chociaż mentalnego huga, bo na nic innego mnie nie stać. gdyby nie wy, pewnie byłoby to kolejne niedokończone opowiadanie wrzucone do worka ze wspomnieniami... dostałam od was tak masę miłych słów, a mimo to jestem w stanie przypomnieć je sobie wszystkie w kolejności chronologicznej. 

DZIĘKUJĘ

są jednak pewne persony... pewne ciche, bądź niekoniecznie ciche persony, którym chciałabym podziękować w szczególności, bo to one sprawiły, że ten ficzek  j e s t, ma teraźniejszą formę i... eh, już nie mam słów. 

hoseokissx, już ci dziękowałam, jednak... gdybyś zdawała sobie sprawę z tego, ile razy przez ciebie ryczałam ze szczęścia... na wykładach, w autobusie, w domu, w środku nocy. pamiętam jak zaspamowałaś mi gwiazdkami... jezu, to była taka euforia, że zaczęłam krzyczeć. to było dla mnie mega wyróżnienie. taki ktoś jak ty... nie sądziłam, że kiedykolwiek zauważysz mnie w tłumie, a tu proszę... dziękuję ci ogromnie za tyle motywacji i miłych słów ♥

MephistoBartKucabara, tutaj to no... chciałam ci po prostu podziękować. za pomaganie mi w pisaniu tego, motywowanie, czytanie, omfg, wszystko. za okrywanie mnie kocykiem, chodzenie po żarcie do lidla, kiedy nie miałam weny, robienie ciepłych herbatek, trzymanie mnie za rąsię, kiedy hoseokissx pisała mi komentarze i uświadamianie mnie w fakcie, że tak, ludzie naprawdę czytają to, co piszę i im się to podoba. jeszcze miesiąc temu ledwo ogarniałaś co to k-pop, a teraz szukasz ze mną ukrytych yoonseoków w każdym fancamie czy dance practice... nie mogłam trafić na lepszą współlokatorkę ♥ 

no i na koniec, choć tak naprawdę powinnam od ciebie zacząć... u_white. mogłabym wypisywać godzinami to, co ten ff ci zawdzięcza, ale... nie wiem czy starczyłoby tutaj miejsca, chyba odkryłabym limit wattpada. gdyby nie ty, po prostu nie byłoby tego opowiadania. od samego początku mnie wspierałaś, założyłaś nawet tutaj konto, aby móc czytać ten fanfick. po każdym rozdziale dostawałam szczere opinie, pomagałaś mi w okładkach, zmotywowałaś do napisania tego cholernego smuta w ostatnim rozdziale i znosiłaś moje nerwy... jesteś niesamowita, donsaeng ♥ resztę piszę ci codziennie na priv, więc tutaj się ograniczę. 

ogólnie, dziękuję wszystkim, którzy to czytali, gwiazdkowali, komentowali, którzy poświęcili chociażby sekundę swojej uwagi temu ficzkowi. kamynskayoo,                                                              Yoon-Gi0, kiri_9, yoonhotete, jasmineshit, Goshania i wszyscy, których nie wymieniłam: jestem wam bardzo wdzięczna za trwanie przy mnie przez cały ten czas i mam nadzieję, że mój nowy projekt, mimo iż tak różny od fluffiastego New Heroin, także przypadnie wam do gustu ♥

zapraszam wszystkich na Hosexię!

https://www.wattpad.com/story/90639042-hosexia-yoonseok-bts

a teraz... 

żegnam się z Wami i z New Heroin już ten ostatni raz. będę cudownie wspominać to opowiadanie, mam nadzieję, że wy też ♥

papa ♥