A CHANCE TO LOVE AGAIN (Slow Update)

Chapter 2 - He's back

Dedicated to kay PSAM na makulit. Wala ka pa muna dito ah :P

 --------------------------

Third Person’s POV (Author’s POV)

(POV ko lagi ang pambungad. Inshort dakilang extra ako sa istoryang ito. Para-paraan lang yan.)

WARNING: This is the author’s POV part. Hindi po seryoso ang Author’s POV part so you can skip it if ya’ want. Ok lang, mage-gets niyo parin yung story kahit di niyo basahin tong part na’to. Yung POV ko lang ha! May POV din kasi si Alecia at si guy dito.

-----

Galing Espanya , lipad si efflane lapag sa effort ng  NAIA. He’s back.

*End of Chapter 2*

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Pero joke lang yun.

But jokes are 91.971% true.

Pero joke lang ulit yun.

Pero jokes are half true.

Pero ewan ko. Di ako makapag-isip ng maayos.  - _-

Pero syempre joke lang ulit yun.

Kaya sisimulan ko na, non-sense kasi pinagtatype ko kanina.

So sabi ko nga kanina, galing si protagonist na boy sa Spain. Hindi Espanya dito sa Pilipinas K! So lumapag na si efflane sa airport, syempre alangan namang sa bubong naming, pero pwede din.

At dahil wala nap o akong maisip i-type, kain muna ako. I’ll continue this later. Di pa ako nag-brunch eh. Ciao!

At ako’y nagbabalik dahil tapus na me lumamon, JK pangit basahin so lemme rephrase it, tapus na ako lumafuk. Pangit padin harhar ako lang natawa. -_- So yun nga ang ginawa ko kumain. Ayan better.

So balik na tayo sa story.

Lumapag na ang Efflane na sinasakyan ni guy, so natural nagsibabahan na din yung mga passengers, including him.

Pagkatanaw niya sa bintana he say “Welcome to hell”

Oh why oh why he called HELL si inang bayan? :’(

Okay, gora na tayo sa POV ni guy and let’s find out kung bakit?

*End of my POV :D*

Damon’s POV

 

“Welcome to hell” I can’t believe it, I’m back after how many years. hmn

Well, hindi naman ganun kapangit ang mem’ries ko ditto sa Pilipinas. Pero ang kapalaran ko, panigurado it would be a f*cking hell.

Wala naman akong magagawa, ay may magagawa pala ako kaso paktay ako. Mawawala lahat ang kaligayahan ko. No money, no cars, as in nothing. Meron pala ako at least hahabulin parin ako ng mga babae. Gwapo ako eh. *insert Handsome lough*

I think kailangan ko ng bumaba, ako nalang ata ang naiwan ditto. Bakit di ko nalang kasi ginamit yung private plane naming. Tss

Naglalakad ako pababa sa hagdan ng bigla akong