Do you think you know something

Ogen

Elke nacht terwijl ik slaap kan mijn geest door mijn ogen ontsnappen. Vraag me niet hoe maar het kan. Tenminste het lijkt in ieder geval zo. Als het een droom is dan zijn die dromen erg apart. Ik leg het wel even uit. In mijn slaap zie mijzelf opstaan, maar dan anders. Als ik naar beneden kijk zie ik een soort van schim. Ook zie ik mezelf dan liggen slapen. Een keer zag ik mijn oom naar de wc gaan en hij keek mijn richting in maar liep gewoon pal aan mijn voorbij. De volgende ochtend vroeg ik hem of hij naar de wc was gegaan en mij had gezien. Hij zei toen nee. Je weet dat mijn oom niet kan liegen dus ik wist dat hij de waarheid sprak.

Dit keer was ik dus weer aan het slapen en spookte weer rond het huis, als ik het zo mag noemen? Maar ja, je weet wat ik bedoel. Maar gek genoeg kwam ik maar niet de woonkamer binnen. Ik probeerde het nog een keer en lukte weer niet terwijl ik normaal overal in kom. Dus ik wist dat het door iets lag maar wat wist ik niet. Dus ik zweefde maar wat in de stad. Je zou eens moeten weten wat mensen allemaal deden terwijl ze dronken waren. Gelukkig maar dat ze het dan de volgende ochtend zich niet meer te herinneren. Ook ging ik naar Laura's huis of ik kon zien wat Laura bedoelde. Maar haar ouders lagen ondertussen al in bed. Ik ging naar huis en kwam weer in mijn eigen lichaam terecht of ik viel weer terug in een droomlozen slaap. Welke van de twee het was dat wist ik niet.

Maar deze nacht gebeurde er iets wat er anders nooit gebeurt. Ik werd voor de tweede keer wakker. Maar ik stond weer op maar dit keer zag ik ook een andere schimachtig iets maar een ding viel mij op die fel blauwe ogen. Ik herkende ze gelijk die fel blauwe ogen van die jongen. Het was precies dezelfde kleur. Puur toeval dacht ik of is het toch het lot. Het echte antwoord weet ik niet maar een ding weet ik zeker en dat is dat het nooit eerder zoiets is gebeurd in mijn leven.

De schim trok zich met schok terug en vluchtte weg. Ik achtervolgde hem maar op gegeven moment durfde ik niet meer verder want ik had geen idee waar ik was. Mijn richtingsgevoel is namelijk erg slecht en ik was al verdwaald. Ik zelf vond het nogal een wonder dat ik nog nooit ben verdwaalt met het fietsen naar school. Meestal ben ik totaal in mijn gedachten bezonken als ik fiets daarom noem ik het een wonder. Maar ik dwaal af. Met heel veel moeite vond ik dus de weg weer terug met dank aan een informatiebordje. Ik ging weer terug weer in mijn lichaam.

De volgende ochtend werd ik wakker door de wekker. Ik wou nog even snel douchen. Dus ik liep naar de badkamer en precies op dat moment kwam hij naar buiten. Het eerst wat ik mijn bedacht was #%$ ik ken zijn naam nog niet en daarna pas ^*(^&( wat een lekker lichaam. We keken elkaar aan heel kort. Maar ik zag wat in zijn ogen en ik wist wat het betekende. Van mijn ogen daar schrokken de meesten mensen van. Ik hoorde hem zeggen wow ik wist niet dat je zulke groene ogen had. Ik antwoorden: dat zag ik. Beneden hoorde ik mijn oom roepen waar is mijn %$*&^)(*_ bril. Ik riep terug je *&&)(*&()_ bril ligt op je nachtkasje. Ineens hoorde ik hem grinniken en hij liep langs mij en ik ging douchen.

Wanneer ik beneden was. Was hij alweer weg. Ik vroeg aan mijn oom waar is die jongen. Hij antwoorden weer: Die heb je vast gedroomd nou geloof mij maar ik werd gek. Mijn oom wilt beweren dat ik hem heb gedroomd terwijl ik hem net nog had gezien. Toen ik eindelijk weer van mijn gekte af was vroeg ik: Hoe kan het dat ik hem een kwartier geleden nog uit de badkamer liep. Ineens had hij geen antwoord meer. Ik vroeg heel rustig: Kan je niet meer zeggen dat ik die jongen droom. Belooft antwoord hij en ik ging naar school.