Do you think you know something

Waar is Laura?

Bij school aangekomen merkte ik gelijk dat mijn vriendinnen ze opgewonden waren door iets. Ik liep Claire en vroeg: wat is er aan de hand? Nou vertelde ze. Mijn ouders zijn gescheiden zoals je weet. Nou vandaag zou ik normaal gesproken bij mijn vader zijn. Maar vandaag omdat mijn vader een nieuwe vriendin over de vloer heeft, sliep ik bij mijn moeder.  Dus ik bel Laura of wij samen naar school zouden fietsen maar ze nam niet op. Wat raar ze neemt altijd op of haar moeder. Dus ik fietste langs haar huis en die stond helemaal leeg zei Claire bijna huilend.  Ze is erg emotioneel maar ik was ook in shock en vroeg mij af waarom Laura niks heeft verteld. Langzaam stamelde ik uit: “ Ze is weg niet geloven dat ze niks gezegd heeft”.  Iedereen stemde daarmee in. Het was ook niks voor Laura. Zij zou normaal heel uitgebreid afscheidt hebben genomen.

In de klas vroeg gelijk een aantal mensen aan de docent waar Laura was. Want zoals iedereen weet, zulke dingen gaan vliegensvlug de school rond. De leraar wist het ook niet het was net zo’n shock voor hem als voor ons. Na school belde ik haar vriendje en zei tegen hem dat Laura ineens was verhuist en of hij wist waar ze was. “Wat is weg” schreeuwde hij. “Sorry ik weet ook niet wat ik moet doen”zei ik. Toen kwam het idee om in te breken na school. Hoezo? Misschien heeft ze iets achter gelaten waardoor wij weten waar ze is.  We spraken af in haar achtertuin.

Eindelijk was de schooldag voorbij. Ik fietste naar Laura’s achtertuin en daar zag ik Jack staan. “Heey Jack”. “Heey ”. Hij vroeg mij hoe we zouden moeten gaan inbreken.
Laura is mijn Beste vriendin al een aantal jaren. Ze heeft mij ooit eens verteld waar se reserve sleutel ligt. We moeten namelijk eerst in de grote bloempot kijken voor de garage sleutel. Ja best we cliché, maar haar moeder heeft na gedacht. Om haar huissleutel te vinden moest je zoeken naar het rode coca cola blikje. Daarin ligt de huissleutel van de achterdeur. 

Ik vertelde hem toen dat ik een tijdje op straat heb gewoond voordat ik bij mijn oom ging wonen. Dus het veel vaker had gedaan. Ik deed mijn tas open pakte een pinpas deed het door de deur gleuf en klik de deur was open. Hij stond mij aan te gapen. Soms is het handig wat je op straat leert  vertelde ik hem. Hij stemde in met een brede glimlach op zijn gezicht.

We liepen in naar binnen. “ Ineens dacht ik aan wat zij vertelde tijdens het winkelen.“Ik denk dat ze wel van iets wist”. “Hoe bedoel je Abelia?” vroeg Jack . “ze vertelde is een keertje dat haar ouders veel ruziënde en  stemmingswisselingen hadden. Haar moeder dreigde om de kinderen mee te nemen naar een ander land. Ik schrok wel erg toen ik het hoorden. Maar Laura zei dat haar moeder er vaker mee dreigde naar haar Vader toe. Haar vader had immers haar moeder verraadde door met een andere vrouw te slapen. Dit zorgde onderling tussen het spanningen. Daarom was Laura niet echt bezorgd”. “Dus ik denk dat toen haar moeder zei dat zij zou gaan verhuizen dat ze dacht dat het om grap ging. “Oooh maar daarom weten de leraren ook niks de ene dag zegt haar moeder: We gaan verhuizen en andere dag gaat het niet door. Nu denk ik dat niemand het meer serieus nam.

Jack en ik liepen samen door de hal. Het was zo stil en leeg in het huis. Je hoorden onze voetstappen echoën. We keken eerst rond in de woonkamer. Behalve een kast was echt alles leeg. In de keuken was niet leeg, daar stonden nog afwas. Een beker half leeg met melk en drie borden met kruimels. Alsof ze er vanochtend nog hier samen aan het eten waren.

Bij de trap hingen nog enkele familieportretten van haar moeder Saskia, haar broer Sebas en Laura. Zelfs eentje nog toen ze jonger waren en met haar Vader erbij. Boven aangekomen gingen we naar de kamer met de paarse deur. Laura haar kamer. Haar kamer was paars met groen. Ik vond het altijd een interessante combinatie. De kamer zelf was voornamelijk paars met een paar appelgroene accessoires in het groen. Zelfs een eigengemaakte schilderij met bloemen in dezelfde tinten als haar kamer.

Naast mijn hoorde ik Jack slikken. De kamer was helemaal leeg niet eens een briefje. We stonden stil en zwegen. Jack snikte en ik slikte een brok in een knuffelde hem even. “Ze heeft niks achter gelaten”. We waren beide stil.

Ineens had ik toch een beetje hoop. Haar moeder had altijd he contact met de buurvrouw misschien weet zij iets.

We liepen naar dat lieve oude vrouwtje en belde aan. “Heeft uw misschien een boodschap gekregen van Laura ”? “Nee? Waarom vragen jullie dit?" Jack begon nu wel echt te huilen. Hij was zo stapel verliefd op Laura. Ik was altijd een beetje jaloers geweest.
Het laatste beetje hoop dat hij nog had was weg.