Otomobilin çarpmak üzere olduğu miniği belinden kavrayarak kendine çekti Chanyeol.
"Neden... Neden bunu yaptın?"
Ağlamaktan gözleri şişmiş Baekhyun ona dönüp kısılmış sesiyle sordu.
"Yaşamalısınız... Hayat acı verse de, hatta tamamen yalansa bile."
Baekhyun burnunu çekti.
"Nasıl böyle konuşabiliyorsun? Neler yaşadığımı bilmiyorsun..."
"Tahmin edebiliyorum."
Baekhyun uzun olanın kollarından kurtulup yoluna devam etti. Ne şaçmalıyordu bu adam? Dayanacak gücü yoktu Baek'in.
Tekrar kendini o kollarda bulmasıyla afalladı.
"Ne yapıyorsun?"
Baekhyun bu sefer daha iyi görebilmişti uzunun yüzünü. Normal bir zamanda olsa 'Gideri var' diye düşünürdü fakat şu an hiç mutlu değildi.
"Sana yardım edeceğim."
Saygı ifadelerinden kurtulması Baekhyun'u rahatlatmıştı.
"Ne yardımından bahsediyorsun? Bana acıyor musun?"
"Hayır böyle düşünme... Bir anlaşma yapmaya ne dersin?"
Baekhyun düşündü. Bu onun için büyük bir fırsat olabilirdi. Belli belirsiz gülümsedi.
"Anlaşma?"
'°´'°´'°´'°´'°´
