Abandoned in Narnia

⚔️PROLOG⚔️

Nic, tylko ciemność.

Pod gołymi stopami czułam trawę. Moje ręce trzymały zimną rękojeść miecza. Jestem częścią tego lasu. Czułam najmniejszy ruch, słyszałam najcichszy dźwięk. Chodziłam po dobrze znanej mi polanie i czekałam na atak.

Trzy... dwa... jeden...

Odwróciłam się i skutecznie odparłam atak. Przeciwnik ponownie zaatakował, zasłoniłam się tarczą. Tym razem to ja podjęłam atak. Walka trwała kilka minut. Okazałam się być lepsza i powaliłam przeciwnika na ziemię. Zdjęłam opaskę z oczu i spojrzałam na napastnika.

-Bardzo dobrze Natalio.- pochwalił mnie Nikabryk podnosząc się z ziemi. Jest on czarnym karłem.

-Z dnia na dzień jesteś coraz lepsza.- powiedział siedzący pod drzewem Truflogon.

-Dziękuje.- uśmiechnęłam się lekko.

-Teraz idziemy na obiad. Pewnie się zmęczyłaś.- powiedział borsuk.

-Nie zmęczyła się.- powiedział karzeł.

-Ale musi coś jeść.- zaczęli się kłócić.

Z uśmiechem na ustach usiadłam pod pobliskim drzewem i zaczęłam ich obserwować. Miecz schowałam do pochwy i odgarnęłam denerwujące kosmyki z oczu.

Co do mojego wyglądu. Jestem szatynką, włosy sięgają mi połowy pleców. Oczy są ciemnoniebieskie. Niektóre stworzenia mówią mi, że są piękne, hipnotyzujące i łatwo się w nich utopić. Usta są różowe i pełne.

Przeważnie nosiłam brązowe, wygodne spodnie, białą luźną koszule i czarne wysokie buty. Do bioder nosiłam pas z pochwą i mieczem. Bez tego nie ruszyłam się nigdzie.

W końcu się odezwałam
-Możemy już iść?- spytałam wstając.

-Tak.- wypowiedział wesoło Truflogon.

Ruszyliśmy do domu. Po dotarciu opadłam na fotel, obok Zuchona. On także był karłem tyle, że czerwonym.

-Jak było mała?- spytał ostrząc swój miecz.

Już miałam coś powiedzieć, ale wyprzedził mnie Nikabryk.

-Była cudowna. Jest coraz lepsza. Może kiedyś się z tobą zmierzy?

-Skoro tak uważasz.- powiedział powracając do poprzedniego zajęcia.

Kocham ich, są moją prawdziwą rodziną. Mogę na nich polegać, rozumieją mnie i wspierają. Jeśli chodzi o moją rodzine, matkę czy ojca nie znam ich, ale w upływem czasu oswoiłam się z tą myślą i przestałam o nich myśleć. Gdyby nie oni nie poznałabym Nikabryka, Zuchoana, Truglohona, ani innych cudownych stworzeń z Narni...

Narnia magiczna kraina, wiele ciekawych stworzeń i Aslan. Jest prawdziwym królem Narni, no nie licząc czterech władców. Straciłam nadzieje, że jeszcze wrócą. Opuścili nas w najważniejszymi momencie. Najechali na nas Telmarowie, nie mieliśmy szans. Od kilku wieków ukrywamy się...

Czasami zastanawiam się jak by to było gdyby nas nie opuścili...

____________
Siema!
Witam Was w nowym opowiadaniu!

Narnia jest moją drugą miłością od... dwóch dni(?) 😂 Postanowiłam sprawdzić swoje siły w inny opowiadaniu.

Mam nadzieje, że się podoba, wszelkie ⭐️ i 💬 miłe widziane!
Do zobaczenia w kolejnej części.