kirli su balıkları

🌞Müebbet Karanlık

Dar ağacına asılmak için 24 saat 1440 dk 86400 saniye akmaya başlıyor...
Zaman kum saati gibi tane tane ilerliyor. Ve ben usul usul gerçek yada uydurma bir yolculuk kuruyorum.

Kana kana içtiğim su çeşmesinden ayrılıyorum. Titriyor ellerim tüm bedenim, çıplak ayaklarım küçük yağmur birikintilerine batıp çıkıyor. Korkuyorum, korkuyorum ama kendimden. Kendimden çok korkuyorum. Su birikintisinde oluşan yansimam beni ürkütüyor ama onu şimdi burda öldürmeliyim yoksa bir daha asla kurtulamayacağım. Dizlerimin üstüne çöküyorum yüzüm daha belirgin artık, gökyüzünün yansıması var suda, gerçek ve hayal karışımı bir yansıma bu. Yıldızlara ay'a daha yakınım. Belkide ışığa ilk kez doyasıya bakıyorum. Titrek ellerimi yansımama yaklaştırdım o artık ölmeliydi ve öldü...

Eğildiğim yerden doğrularak daha sakin adımlarla yürümeye başladım her karesini ezberlediğim sokakta bilmediğim yerlere gitmeyi hedefledim. Bu gece her zamankinden daha sessizdi ama daha aydınlık. Gündüzlerimi çalan güneş yetmezmiş gibi birde gecelerimi çalacak olan ay vardı. Cidden ne kadar da aç gözlüler öyle.

Başıma geçirdiğim şapkayı yüzümü örtmesi için biraz daha çektim. Açık olan markete girdim ve bir alış-veriş arabasını önümde sürüklemeye başladım teker teker rafların arasında dolandım son zamanlarda fiyatlarda ki artış göz kamaştırıcıydı  böyle gitmeye devam ederse açlıktan ölebilirim.
Arabamı kasaya yaklaştırdım ve içindekileri boşaltmaya başladım. Kasiyerin delici bakışları hareket etmemi engelliyordu biraz daha böyle bakmaya devam ederse alış-veriş torbalarını kafasına geçireceğime yemin edebilirim. İşte geliyor, ilk merak sorusu.
_ Merhaba, sizi daha önce burada gördüğümü hatırlamıyorum.

Sanırım biraz daha çalışması gerekecek ah iş başa düştü

_Tamam. Diyerek kestirip attım. Ama o pes edecek gibi değildi.

_Burada mı yaşıyorsunuz?

Cidden bunun bana zoru neydi. Alt tarafı ne kadar paramın çöpe gittiğini söyleyecekti hepsi bu.

_Bu seni ne kadar ilgilendiriyor olabilir.

_Aramızdaki mesafe kadar desem.

Söylediklerinden sonra geriye doğru çekildim. Ne ara o kadar yakınlaşmıştım. Her neyse bir an önce buradan defolup kendi çöplüğüme dönsem iyi olur.

_Fiyatı söyleyip fişi verecek misiniz yoksa müessesenizin ikramı mı ?

_255 lira 99 kuruş.

_Şu an kendimi o gereksiz 99 kuruştaki asıl gerekli olan 10 kuruş gibi hissediyorum. Her neyse buyrun.

Bir haftalık erzak tamamdı. Para üstünü ve fişi aldım torbaları ellerime geçirirken kasiyer seslendi

_10 kuruşu almayacak mısınız ?

_Senin olabilir.

Çıkışa doğru yürüdüm neyseki evim yakındı. Bir hafta boyunca dışarıya çıkmayacak olmak güzeldi. Karanlıkta kendi karanlığıma doğru yürüdüm her bir adımım beni kendime yaklaştırıyordu. Bahçe kapısını açtım ve girişe doğru yürüdüm. Geceleri her yer sessizdi evet ama bu gün ki sessizlik fazlaydı hatta çok fazla. Cebimden çıkardığım anahtarı yuvasına yerleştirdim ve çevirdim, evin ağır ve keskin kokusu yüzüme çarptı. Poşetleri aldım ve ayağımla kapıyı kapadım. Mutfaktaki masanın üzerine poşetler için yer açtım ne kadar pasaklıyım sanırım temizlik yapmak iyi bir fikirdi. Buzdolabının kapağını araladım yoğun küf kokusu mide bulandırıcıydı. Tezgahtaki bezi yıkadım ve dolabın içini iyice sildim küflenen peynirleri ve sepzeleri çöp poşetine tıkadım. Yeni aldığım erzakları buzdolabına dizdim, masanın üstü boşalınca onuda sildim birkaç parça bulaşığı yıkayıp yerleri de süpürüp sildikten sonra salona geçtim. Burası fena sayılmazdı zaten bir tek mutfak ve salonu kullanıyordum diğer odaların kapısını bile açmazdım. Salonu da temizledikten sonra banyoya doğru yürüdüm. Kopşonumun fermuarını indirdim ve bedenimden sıyırdım, bağladığım saçlarımı açtım baya uzamışlardı kıyafetlerimden kurtulup kabine girdim sıcak suyun bedenimde yol alışını hissetmek, bu rahatlatıyordu. Duştan çıktıktan sonra salondaki tek kanepeye tünedim saçlarım ıslaktı ve damlaların yavaş yavaş saçlarımdan düşmesi sanki bir masal gibiydi olmayan kişilerin olmayan masalları anlatmasıydı.