Het komt nooit meer goed..

103

Perspectief Nouhaila

Khalid staat bij de deur en schenkt me een knipoog 'komm Nouhaila' zegt hij lief. Wild schud ik nee met m'n hoofd 'moordenaar ' sis ik en kijk naar Omar die bloedend op de grond ligt. 'Help dat joch hij gaat dood' 'Wie er aan jou zit zit aan mij' zegt Khalid zelfverzekerd. Ik lach spottend 'wie er aan jou zit zit er aan mij' doe ik hem na met een piepstem 'WAAR WAS JE DAN OP MOMENTEN WAAR IK JE ECHT NODIG HAD HE ' schreeuw ik woedend. 'EN SOUHAILA DAN JIJ EN SOUHAILA LIETEN MIJ IN DE STEEK IK WAS ALLEEEN HELEMAAL ALLEEEN VOOR WAT LEEF IK NOG HIBADALLAH' tranen stromen als watervallen naar beneden. Hij kijkt me met een verwoestende blik aan en pakt de pistool op. 'NIEMAND PRAAT ZO OVER SOUHAILA' schreeuwt hij. 'En als je zo graag dood wilt moet je het gewoon zeggen'

Hij richt de pistool op mij en ik kijk hem emotieloos aan. 'Schiet alsjeblieft dat is het minste dat je voor me kan doen' hij haalt de trekker over 'doei Nouhaila' op het moment dat hij wou schieten hoorde we iets vallen. Ik kijk op en zie een geschrokken Souhaila staan. 'Souhaila het is niet wat je denkt echt niet' zegt Khalid geschrokken. 'Khalid ik hoef je nooit meer te zien' Khalid gunt me een vieze blik voordat hij de kamer beland. Huilend belanden we in elkaars armen. 'Ik had je tog ooit verteld over Omar ' ze knikt en dan wijs ik naar hem. 'Kom hem helpen' zegt ze geschrokken.
Ik knik en we zoeken om hulp. Nadat ze Omar opgenomen hebben ga ik langs Anouar.

Ik neem naast z'n bed plaats en houdt z'n hand stevig vast. 'Anouar alsjeblieft ik weet niet of je me wel hoort of niet maar dat doet er niet toe je moet weten dat ik van je houd. Ik wil gewoon eeuwig bij je blijven, naast elkaar wakker worden, later trouwen ik wil jou als m'n man. Als de vader van mijn kinderen later. Eerst natuurlijk genezen van deze rot ziekte en nooit meer deze rotziekenhuis inkomen. Als ik jou met een andere meisje zou zien he ik zou echt ontploffen. Jij bent van mij alleen' tranen stromen langs me wangen een harde snik verlaat m'n mond. 'Anouar wordt alsjeblieft wakker' huil ik hard PIEP PIEP PIEP ik hoor een piepgeluid en krijg haast een hartaanval. Ya rabbi laat dit alsjeblieft niet 'het' geluid zijn. 'Het' geluid dat betekent dat Anouar overleden is. Hysterisch roep ik de dokter waarna er een hele dokter squad naar binnen rent. Ze doen de deur voor me gezicht dicht. Huilend doe ik de deur weer open. 'Mevrouw het spijt me maar u mag nu niet naar binnen wees rustig en heb geduld' 'GEDULD HOE KAN IK NIU GEDULD HEBBEN ALS MIJN MAN DAAR LIGT' schreeuw ik hysterisch ze gooit de deur met een klap dicht. 'HOER' sis ik. Verslagen laat ik me op de grond vallen terwijl me tranen als watervallen naar beneden vallen 'ANOUAAAAR' schreeuw ik me longen uit en doe me handen voor m'n gezicht.