Het komt nooit meer goed..

Deel 46❤️

Perspectief Nouhaila

Pff ik ben al die ruzie's met Soufian helemaal zat. Ik viel in slaap tot dat ik werd verstoord door mijn telefoon. Stiekem hoopte ik dat het Soufian was maar helaas. Anouar belde hij klonk een beetje boos.

A:Nouhaila waar ben je
N: euhm waar ik altijd ben "mijn kamer" hoezo
A: en weetje ook toevallig waar Soufian is
N: euhm nee we hadden een beetje ruzie toen ging hij weg.
A: ohh hij ging weg weetje ook waar heen
N: nee
A: nou ik wel en je gaat niet blij worden.
N:WAT BEDOEL JE?!
A: hij is in de lounge met een meisje

Ik liet mijn telefoon vallen en wou doen als of ik dat nooit heb gehoord. Hij weet hoe erg ik louges haat en shisha en al helemaal die sletjes die daar rond hangen. Maar blijkbaar denken Soufian en ik er heel ander over. Ik weet niet wat ik voel boosheid maar ook verraadt. Ik pakte mijn telefoon en belde Soufian. Die klootzak neemt zijn telefoon niet op. Ik blijf door bellen tot dat hij op neemt flikker wat denkt hij?!

S: hallo?
N: WAAR DE FUCK BEN JIJ WAT DENK JIJ WEL NIET JE HEBT EVEN RUZIE EN je zit gelijk een of andere hoer

*meisje: hallo hij is van mij doei

Wat denkt hij die telefoon aan die slet geven?!

N: SOUFIAN BETER
VERWIJDER JE MIJN NUMMER EN BEL JE ME NOOIT MEER.
*meisje: hey wyfie je spreekt niet me Soufian ik ben het zijn vriendin maar don't worry hij zal je niet meer bellen.

Daar stond ik dan voor de zoveelste keer huilend voor me uittestaren. Denkje dat het weer even goed gaat. Alles en iedereen is gelogen en bedrogen. Ik stort letterlijk helemaal in ik begin weer terug te vallen. Ik pakte mijn sleutels en verliet de kamer met een harde zucht.

Ik pak mijn vespa en rij weg waarheen dat zal niemand weten. Ik bleef maar door rijden mijn ogen werden helemaal wazig door de tranen. Ik wou de bocht nemen tot dat.... Er een busje keihard aankwam rijden. Het busje knalde keihard tegen mij aan waardoor ik weg vloog en de vespa boven op mij belanden. Door dat ik weg vloog knalde ik ook tegen een muur aan met mijn hoofd.

Ik wou mijn ogen openen maar dat lukte niet. Het enige wat ik hoorde waren dokters. Voor mij was deze plek wel bekend. Ik wou bewegen maar het lukte niet ik kon niks. Ik wou het uitschreeuwen maar ik kon het niet. Het is niet dat ik niet wil integendeel ik wil schreeuwen maar iets houd mij tegen. Ik heb net het gevoel dat mijn mond is vast geniet en mijn armen en benen vast getapet.

Ik hoorde allemaal stemmen ik wil zo graag weten wat er aan de hand is. De enige stem die ik nog hoorde wilde ik eigenlijk niet horen. Soufian ik wou opstaan en alleen maar om hem uitschelden en te slaan. Ik wil huilen, schreeuwen en nog veel meer maar niks lukt.

WAT IS ER MET MIJ AAN DE HAND WAAROM KAN IK ME NIET BEWEGEN WHAT THE FUCK?!?!?!?!