YABAN BALI

1. BÖLÜM

Esrarengiz bir olay döngüsü içerisinde yuvarlanıp duran aksyon batağından çıkamayan bir hayatım var diyemem. Hatta son derece sıradan bir hayatım var. Sıradan bir okulum , ailem ve arkadaşlarım -her ne kadar az olsada- var. Hayattan fazlasını beklemedimde hiç bir zaman. Böyle mutluy(d)um. Mutluyum... mutluyu...mutluy... mutluydum.
Evet neden kelimenin ortasına bir 'd' harfi eklendiğini eminim merak ediyorsunuzdur çünkü benim hayatımdaki esrarengiz olaylarda böyle başlıyor.

Evet o esrarengiz olayı anlatacak olursam... aslında anlatamam. Bazı şeylerde anlatılmaz yaşanır...

>> 1 AY ÖNCE <<

"Lütfen Asel bir kerecik sadece ne olur." beni ikna etmek için saatlerdir konuşan tek ve en iyi arkadaşıma olmusuz bakışlarımı yolluyordum ama onu kırmaktan çok çekiniyordum.

"Ilgın biraz olsun beni anlamaya çalışsan." dedim kısık bir sesle. Bana üzgün bakışlar yolluyor ve zaafımdan yararlanmaya çalısıyor sonuç olarakta başarıyordu. "Pekala." dedim pes ederek. Ardından aklıma gelen fikir ile gözlerim parladı ve sırıtarak ekledim. "Ama yaz boyunca cam tarafındaki yatak benim olucak." Tereddütsüs kabul edeceğini biliyordum çünkü bu partiye gitmeyi çok istiyordu. Aynen de öyle oldu.

Ilgın sevinçle kalkıp önce beni sıkıca kucakladı sonrasında saatlerdir uğraştığı düzinelerce kıyafet kombinlerini denmeye gitti. Bu partiye gitmeyi çok istiyordu çünkü sevdiği çocuğu görecekti. Zaten sadece yılın üç ayı görebiliyordu buda onun özlemini daha çok arttırıyordu. Ilgın benim en yakın arkadaşım olmak ile beraber ailelerimiz de çok yakın dosttu ve dostluk çok eskilere dayanıyordu. Kendimi bildim bileli her yaz Izmir'e anneannemle dedemin yanına gelirdik. Tatil bitinceye kadarda gitmezdik. Ilgın da neredeyse her yaz bizimle gelirdi. Bazen ailesiyle bazen tek.

Ilgın parti saati gelene kadar bir sürü kıyafet denedi bana gösterdi. Sonunda gözleri ile aynı renkte olan yeşil bir elbisede karar kıldık. Bol üst tarafında dekoltesi olmayan bir elbiseydi sadece fazlaca kısaydı. Altınada taba rengi bağcıklı sandeletlerini giydi. Hoş görünüyordu.

Bense üzerimde olan kot şortum ve oldukça bol tshortümü çıkarmaya hiç niyetli değildim. Bu şekilde gitmemde bir sakınca yoktu. Ilgının tonlarca ısrarına rağmen elbise veya her hangi başka birşey giymedim. Sonunda gelmemekle tehtit ettiğimde pes ederek sustu.

Annemlere kısaca gideceğimiz yeri anlattım ve dünden razı olan annem -sürekli sosyalleşmem konusunda baskı yapıyor- hemen kabul etti. Babam geç gelmeyin tanımadığınız kişilerden yiyecek içecek bir şey almayayım ile başlayan bir sürü nasihat sıraladı ve hiç istememesine rağmen tamam dedi. Sırada en büyük en engel Ilgının abisiydi. Ilgını sürekli kısıtlar birde o yetmiyormuş gibi bana bile sarardı. Biraz gıcıktıda. Bunlar ondan uzak durmam için yeterli gerekçelerdi.

"Evet Ilgın. Engin meselesini nasıl halledeceksin bakalım." dedim. Sıkıntı ile yüzüme baktı. "Söylemiyeceğim."
dedi. Bu cesaretine şaşkın şaşkın bakakaldım. Tam ağzımı açıp saçmalamamasını söyliyecekken iyi insan lafın üstüne geldi!

"Ilgın? Bu ne kılık nereye gidiyorsunuz?" kıvrana kıvrana cevap verdi. "Şeey abi hani plaj varya orda bir parti..." hayret verici bir olay oldu.
"Tamam gidebilirsiniz." sanırım kader bugüm Ilgından yanaydı.

Kapıya doğru yönelmiştik ki "Yada durun ya bende katılayim size. İşimde yok." dedi Engin. Sonuç olarak Ilgın hayalleri yıkık bir binaya dönüştü. İtiraz etmek istedi ama malesef Engin de bize katıldı.

Partinin olduğu alana geldiğimizde Ilgın Engin'e aldırmadan gözleriyle Harun'u -sevdiği çocuğu- aradı. Ve bulduğunda ise yüzünde saf bir gülümseme oluştu. Gizlice kulağına yaklaşıp "Planın nedir ?" diye sordum. Yüzünü benden birşey istediğini belli edercesine yüzünü yavrı kedi gibi yapmış bana bakıyordu. Benden ne istediğini hemen anlamıştım aslında. O tuvalete gidiyorum diyerek yanımızdan ayrılacak ve bende Engini oyalayacaktım.