Hero

Part 8

Een traan rolt over m'n wang. 'Lianne waarom reageert hij ineens zo', vraagt Sanne voorzichtig. 'Sinds mijn ouders me in de steek hebben gelaten, is hij boos op vrienden of mensen die de wereld rond reizen. Ik snap zelf ook niet waarom... dat mijn ouders me daarvoor hebben laten stikken wil niet zeggen dat iedereen die de wereld rond reist slecht is', zeg ik. Sanne geeft me een knuffel. 'Je moet je er niks van aantrekken. Hij is gewoon bang dat jij ook wil gaan rondreizen', zegt Sanne. 'Ik ben 17 San, ik bepaal zelf wel of ik wil rondreizen of niet', zeg ik lichtelijk geirriteerd. 'Oke..', zegt Sanne zacht. 'Ik moet maar eens gaan', zegt ze en staat op. Ik geef haar een knuffel. 'Doegg slaap lekker', zeg ik. 'Doegg.' Sanne loopt de deur uit en sluit hem. Ik kruk naar m'n slaapkamer en doe nogal stuntelig m'n pyjama aan. Als ik uiteindelijk m'n pyjama aan heb gekregen, kruk ik naar het raam. Verderop in de straat staat de bus van de jongens. Er leunt iemand tegenaan. Ik open m'n raam en gaan op het venster zitten. 'Pssst', galmt het door de straat. De persoon die tegen de bus leunt kijkt op. 'Lianne?' zegt de persoon. 'Wie van de jongens ben je?' vraag ik voorzichtig. Het is te donker om te zien wie het is. 'Niall', zegt hij zachtjes. M'n adem stokt. Ik denk aan wat Nila en Louis me vanmiddag hebben verteld. 'Hoe gaat het met je been?' vraagt Niall. 'goed', zeg ik kortaf. Waarom zei ik dat nou zo.. Ik schaam me tegenover hem. 'Mooizo', zegt Niall. Er galmt een stem door de straat de Niall roept. 'Hazz wat is er?' hoor ik Niall terug roepen. Er wordt geantwoord. 'Ik moet gaan', zegt Niall. 'Doegg', zeg ik zachtjes. Ik leun op het venster en zet m'n goede been voorzichtig op de grond. Langzaam sluit ik het raam. Ik kijk hoe Niall de bus in stapt en dan kruk ik naar m'n bed. Ik sla de dekens open en ga op m'n bed liggen. Ik trek de dekens tot m'n kin over me heen en val in slaap...

*De volgende ochtend*

Ik word wakker van de zonnestralen die op m'n gezicht schijnen. Langzaam gooi ik de dekens van me af en ga rechtop zitten. Ik pak m'n krukken en kruk naar m'n kast. Ik weet niet wat ik aan moet trekken. ik kijk naar buiten. Het is prachtig weer en het is zo'n 20 graden. Ik kijk weer terug m'n kast in. Ik pak en simpel topje en een korte broek. Ik kleed me met moeite aan. Als ik klaar ben loop ik naar m'n kleine keukentje. Er staat een schaal met cupcakes. Waar komen die ineens vandaan? Er ligt een briefje naast. Lieve Lianne, ik kwam gistermiddag een meisje Nila tegen ze kwam bij jou vandaan. Ze had een schaal cupcakes gemaakt. Ik botste tegen haar op en we begonnen te praten. Toen ik zei dat je ook van cupcakes maken hield zei ze dat je deze mocht hebben. Dus hier zijn ze. xx Sanne en Nila. Awh dat is zo lief van ze. Ik pak een cupcake en haal het papier er vanaf. Ze zien er lekker uit. Ik neem een hap. M'n mond wordt gevuld met vreugde van aarbei en chocolade. Deze zijn zo lekker! ik zou er zo nog een pakken als het geen ochtend was. Ik zet de schaal met cupcakes in de koelkast en pak een sandwich. Ik kruk naar de voordeur en kruk naar buiten met de snadwich in m'n mond. Ik sluit de deur achter me en ga de lift in. Als ik buiten ben bel ik Josh. 'Heey Josh rij je met je taxi toevallig ergens in de buurt', vraag ik. 'Ehm ja ik kom eraan', zegt hij. 'Tot zo', antwoord ik en hang op. Als Josh verderop de straat in komt rijden stapt Nila net uit de bus van de jongens die verderop in de straat staat. 'Lianne!' roept ze. Ze komt deze kant op rennen, terwijl Josh net voor ons stopt. Nila wil net een zin beginnen todat ze Josh ziet. Haar ogen worden groot en haar mond valt open. Ik begin te lachen. 'Hee Josh dit is Nila, misschien wil ze wel mee naar de bakkerij', zeg ik en glimlach. 'Heb jij een bakkerij?' vraagt Nila verbaasd. Ik schud nee. 'M'n oom heeft een bakkerij en ik werk er achter de balie en op sommige dagen maak ik cupcakes', leg ik uit. Nila haar ogen lijken wel licht te geven van blijdschap. 'Ik ga mee!' roept ze uit. We stappen inde taxi van Josh en samen rijden we naar Boulangerie Paris...