Hero

Part 35

Nila parkeert de auto. Ik spring uit de auto en ren naar de deur van Boulangerie Paris. Ik storm naar binnen. Twee grote mannen en een lange vrouw staren me aan. Nila komt achter me aan en botst tegen me op. 'Sorry', fluistert ze. 'Hi, ik ben Angela. Ik kom jullie cupcake kunsten testen', zegt de vrouw (die blijkbaar Angela heet) vriendelijk. 'Lianne', zeg ik snel. 'Nila', zegt Nila glimlachend. 'Dit zijn Mitchell en Grey, die me helpen met beoordelen. Mitchell kijkt naar jullie samenwerking en Grey naar de manier van bereiden. Vervolgens, als de cupcakes klaar zijn, proef ik ze en kunnen we het geheel beoordelen', legt Angela uit. Ik knik vriendelijk maar de mannen en richt me op Nila. 'Hebben we spullen?' vraag ik zacht. Nika knikt en kijkt naar Angela. 'Mogen we zelf bepalen wat voor cupcakes we maken? En mogen we nu beginnen?' vraagt ze. 'Het beste is om jullie speciaalste of beste cupcakes te maken', zegt Angela en knipoogt. 'Dan kunnen jullie beginnen', zegt Grey opeens. Nila begint te lachen. 'Zijn stem is zwaarder dan je denkt', fluistert Nila giechelend. Ik grinnik en loop richting de keuken gevolgd door Mitchell en Grey. Nila pakt de ingrediënten van de cocos cupcakes met speciale topping. Ik pak bakplaten, mixers en alle andere spullen. Mitchell komt naar me toe lopen. 'Is dit jullie taakverdeling?' vraagt hij. Ik knik. Eigenlijk ging het gewoon automatisch. Ach ja...

*2 uur later*

'En?' vraagt Nila als Angela de laatste dingen op papier schrijft. 'Oke julie zijn...', zegt Angela en bijt op haar lip, 'geslaagd!' Nila en ik kijken elkaar kort aan en beginnen te juichen. 'Het is ons gelukt!' gilt Nila. Ik glimlach en knik. Mitchell overhandigt de formulieren die we in New York moeten inleveren. 'Dankuwel', zeg ik en glimlach. 'Wij moeten gaan, anders missen we onze vlucht', zegt Angela vriendelijk. Ik geef haar een hand en loop naar buiten richting de auto. Nila doet hetzelfde. Ik start de auto en rij de straat uit. Nila pakt één van de overgebleven cupcakes en propt hem in haar mond. 'Ik wil ook!' gil ik. Nila lacht en pakt nog een cupcake. 'Mond open', zegt Nila nep streng. Ik open m'n mond en Nila propt snel de cupcake naar binnen. Ik moet moeite doen om niet te lachen. Langzaam rijden we richting huis.

Ik parkeer de auto op de oprit. Nila springt uit de auto en rent met de formulieren naar binnen. Ik glimlach en loop rustig achter haar aan. 'Josh! Niall!' gilt Nila. Josh komt de trap afrennen en een paar seconden later komt Niall de woonkamer uit lopen. 'En?' vraagt Josh en zijn ogen glinsteren. 'We zijn geslaagd!' gillen Nila en ik in koor. 'Gefeliciteerd meiden!' zegt Josh en omhelst Nila. Niall komt op me aflopen en drukt een kus op m'n voorhoofd. Er is duidelijk nog wat spanning tussen ons. Ik glimlach scheef. 'Gefeliciteerd babe', fluistert Niall. Ik werp hem een glimlach toe en loop de woonkamer binnen. Dan bedenk ik me iets... Mam! 'Sorry guys, ik moet even weg, ik ben zo snel mogelijk weer terug', zeg ik en graai in m'n tas naar m'n moeders auto sleutels. Ik grijp m'n jas van de kapstok en ren naar de auto.

'Hee mam, sorry dat het zo lang duurde', zeg ik hijgend. Stilte... Ik loop het appartement door, maar m'n moeder is nergens te bekennen. Op de salontafel ligt een lichtblauwe envelop. Huh? Ik pak de envelop en plof neer op de bank. Voorzichtig haal ik de brief uit de envelop. Ik vouw hem open en begin te lezen.

Lieve Lianne,

Ik werd vlak nadat je vertrok gebeld. Ik moet naar Japan. En wel zo snel mogelijk. Aangezien jij de auto nog hebt mag je hem houden. De papieren liggen in je kamer. Het was heel fijn om je weer een keer te zien.

Xxjes Mam

Ik laat de brief uit m'n handen vallen en laat me achterover vallen. Hoe kan ze? Waarom komt ze überhaupt als ze toch binnen no-time weer weg gaat? Ik schop huilend tegen de salontafel. Au! Ik hink naar m'n kamer en ga snikkend op bed liggen.