-Anne bırakma beni!Lütfen gitme.
Yine nefes nefese uyanmıştım.Yüzünü dahi hatırlamadığım annem rüyalarımda beni rahat bırakmıyordu.Sürekli yüzünü hatırlamaya çalışmaktan ya da diğer kadınların yüzünü onun yüzüymüş gibi benimsemekten yoruldum artık.Neyse ki Aydil Teyze bana onun yokluğunu aratacak en ufak bir şey yapmamaya çalışıyordu.Bu zamana kadar ne istediysem yapıldı .Aydil Teyze de Kenan Amca da el bebek gül bebek büyütmüşlerdi beni.
"Devin hadi kızım uyan, Aydil Hanım hemen hazırlanmanı söyledi."
Uykulu bir şekilde cevap verdim,
"Neden?"
Öğrenmeye hakkım vardı.
"Baray oğlum gelecek bugün Amerikalardan."
Yatakta doğrulup Nesibe Teyze'nin yanağına öpücük kondurdum.
"Deli kız.." diyerek odadan çıktı.
5 dakika sonra hazır olmuştum.Üstüme beyaz askılı t-shirtümü ve pantolonumu giydim,beyaz converselerimi de ayağıma geçirdim.Aşağıya indiğimde Aydil Teyze koltuğa oturmuş,ellerini önünde bağlamıştı.Sabırsızlıkla bacağını sallıyordu.
"Günaydın!" dedim saçımı toplarken.
"Günaydın tatlım" dedi Aydil Teyze.Her gün olduğundan daha fazla mutlu görünüyordu.Gülümsedim ve koltuğa geçtim.
"Oğlum Baray Amerika'dan gelecek. Bunun için biraz heyecanlıyım."
Bunu duyunca birazcık gerilmiştim .Aydil Teyze gerginliğimi anlayarak beni sakinleştirmek istercesine,
"Anlıyorum tatlım. Kendini kasmana hiç gerek yok. Baray da sen de artık büyüdünüz. Birbirinizle iyi anlaşacağınıza dair hiç şüphem yok" dedi gülümseyerek.
Birlikte Nesoş'un muhteşem kahvaltısını yaptıktan sonra içeriye geçtik.
"Nesibe Hanım! Kapıya bakar mısın! Ben hemen geliyorum!" diye bağırdı Aydil Teyze.
Hiç istifimi bozmadım çünkü geçmişe dönüp baktığımda o ukala ve şımarık çocuk profilini zihnimin derinliklerinden atamıyordum.
Baray sakin kendinden emin bir şekilde karşımdaki koltuğa oturdu.Nesibe Teyze heyecanla,
"Yavrum aç mısın?Sofrayı hazırlayayım mı?"
"Yok Nesoş'um aç değilim. Uçakta yedim bir şeyler." dedi Baray. Nesibe Teyze,
"Dur ben çay koyayım o zaman." dedi. Baray,
"Olur Nesoş." dedi gülümseyerek.
İşte görebileceğiniz en nadir anlardan biri. Baray gülümsedi! Nesibe Teyze yanımdan geçerken ağzını oynatarak,
"Hoşgeldin de bari!" dedi.
Nesibe Teyze uzaklaşınca Baray'a dönüp,
"Hoşgeldin" dedim.
Cevabını beklemeden yanımdaki telefonu alarak instagrama bakmaya başladım. Onu umursamak istemiyordum çünkü söylediği son şey 9 yıl geçmesine rağmen beni hala yaralıyordu.
2010
"Hiçbir zaman kardeşimin yerine geçemeyeceksin. Sen sokaktan aldığımız birisin. Kendini boşuna değerli hissetme. Senden nefret ediyorum"dedi ve uzaklaştı arkasında gözü yaşlı 12 yaşında bir kız çocuğu bırakarak...
2019
Aklıma gelen şeyleri kafamı sallayarak uzaklaştırmaya çalıştım.O gün söylediklerini evdeki kimseye söylemedim.Ama hatırladığımda içimde ona karşı olan nefret duygusu her defasında artıyordu.Ona ne kadar içten içe hak vermeye çalışsam da başaramıyordum.
