My Crazy Pink World

Epiloog

Sarah

"29, 30!" Ik houd mijn adem in en hoor de deur kraken wat betekend dat het word geopend. Ik pak met een hand snel de zachte stof vast om te kijken of zij naar binnen loopt. Als ik zie dat zij het is die binnenloopt verstop ik me snel weer achter het gordijn. Ik hoor dat haar voetstappen de kamer doorzoeken en bepaalde dingen opendoet. Ik hoor haar een andere deur openen en kijk snel weer even en zie dat ze de badkamer binnenloopt. Ik hoor haar geïrriteerd zuchten en ik weet zeker dat haar zoekende glimlachende gezichtje nu op boos staat. "Maak eens een geluidje," hoor ik haar op een boze toon zeggen wat een kleine korte echo achterlaat in de ruimte. "Waf, waf," doe ik een hond na en ik hoor dat de zachte voetstappen overgaan naar stampende rennende voetstappen. Het gordijn word voor mij weggetrokken en ze wijst lachend naar mij, "ik heb je gevonden!" Zegt ze op en neer springend. Ik doe alsof ik heel verdrietig ben omdat ze mij gevonden heeft. Ik zet een pruillipje op, mijn wenkbrauwen frons ik een klein beetje en begin snif geluidjes te maken. "Niet huilen tante Sarah!" Zegt ze opeens geschrokken, ze omarmt mijn benen en kijkt glimlachend omhoog. Ze begint gekke bekken te trekken om mij zeker op te vrolijken en ik vervang mijn pruillip door ook een raar gezicht waardoor zij begint te giechelen. Glimlachend kijk ik naar het meisje met golvend blond haar en blauwe ogen. Ik aai over haar hoofd en geef een kus op haar voorhoofd. "Dat gekke heb je zeker niet van je vader," zeg ik terwijl ik nadenk over wat ik zojuist heb gezegd.

"Papa kan ook wel gek doen, maar dat doet hij meestal alleen als mama weg is en wij tweetjes alleen thuis zijn," zegt ze met een grote glimlach doelgericht op Bram. "Dat geloof ik," zeg ik met een glimlach. Bram is, veranderd. In de goeie vorm. Hij heeft 7 jaar geleden in Disneyland Jasmijn ontmoet. Ik weet nog precies hoe dat ging, hij was onhandig en schattig bezig en ik kreeg een dodelijke blik van mijn moeder waardoor ik besloot om te helpen.

Flashback

"O, shit." Vloekt hij en kijkt op naar het meisje met bruin haar en blauwe ogen. Ik zie zijn mond open gaan en er zouden woorden moeten uitkomen maar wat er alleen uitkomt is: "uh- ik- het-" en nog meer stotter woorden. Ik schiet in de lach wat haar een vragende blik oplevert en die van Bram een boze. "Uh- ik- het-" doe ik hem na waardoor ik haar binnensmonds hoor lachen. Bram draait zich weer naar haar om en zegt sorry voor de  ijs vlek in haar shirt. Ze glimlacht en zegt dat het niks uit maakt. Ze kijken elkaar even in de ogen wat oplevert dat Bram's wangen lichtjes rood worden. " Alle eenhoorns," mompel ik en kijk naar mijn moeder die er ook verbaast bij staat te kijken. "Bram, Bram, Bram," hoor ik haar mompelen en ze kijkt met de blik aan van 'doe nu iets anders krijg jij je eenhoorns nooit meer te zien,' ik knik en kijk nog even naar het meisje die zich excuseert en zich om draait om weg te lopen. Na-ah, niet als het aan mij ligt. "Pardon? Meisje met mooie ogen?" Roep ik en snel naar haar toe terwijl Bram mij met een gezicht aan kijkt dat ik dit niet moet doen. Ik doe het toch. Ze draait zich om en kijkt mij vragend aan. Ik neem haar mee een paar stappen van Bram vandaan en begin te kuchen. "Ik ben Sarah, aangenaam," begin ik. "Ik ben Jasmijn" zegt zij. "Oké, dus, Jasmijn, ik zie overduidelijk dat mijn brommerige broer jou wel leuk vind," zeg ik en kijk snel naar Bram. Ik steek mijn duim omhoog en geef hem een knipoog. Jasmijn kijkt hem kort aan en hij draait zich beschaamd om vervolgend naast Daniël te gaan staan. Geen medelijden. "Wacht," zeg ik nu en sla mijzelf voor mijn hoofd. "Heb je een vriendje?" Vraag ik nu sukkelig en ze schud haar hoofd. "O, mooi." Zeg ik. "Geef je nummer," beveel ik haar, "sorry?" Zegt ze en ik rol mijn ogen. "Je. Nummer. Je weet wel, die met 06 begint," zeg ik op een 'duh' toon. "Of wil je niks keer te maken hebben met hem?" Zij kijkt kort naar Bram en voor één milliseconde hebben ze oogcontact omdat zij wegkijkt. "06-"

Einde flashback.

Ze mogen mij beide nog wel bedanken. "We moeten gaan," onderbreekt zij mijn gedachten. Ik kijk snel naar de klok en zie dat het inderdaad tijd is om te gaan. Ik loop langs de kleine drummel heen en sluit de badkamer deur. "Doe jij je schoentjes en jas aan?" Vraag ik terwijl ik mijn witte Converse schoenen pak, op het bed ga zitten en aantrek. Ze knikt en loopt de kamerdeur uit. Ik doe mijn jas aan pak mijn sleutels doe de kamerdeur op slot en ga naar de kamer naast ons. "Kom op veters. Werk mee, ik wil Elsa zien," hoor ik Maud mompelen. Ik grinnik en help haar met veters strikken. Een persoon komt haastig de kamer binnengestormd door een ander persoon gevolgd. "Sarah," "Sarah," hoor ik de stemmen mijn naam door elkaar heen roepen. Ik kijk op en zie de blonde tweeling naast elkaar staan.  "Jake wilde zojuist-" "Aron overdrijft." Onderbreekt Jake hem terwijl Aron nog geen eens is uitgepraat. Ik kijk ze grijzend aan. "Ik wil het geen eens weten," zeg ik en zie dat Maud op hun afrent. "Oom Aron, oom Jake!" Roept ze vrolijk en Aron pakt haar op. Jake en Aron zijn niet echt haar oom, maar omdat wij zoveel met hun omgaan is het een soort van familie geworden.