Ik probeerde tussen de zwetende en dansende lichamen heen te komen. Mensen dansten, rookten, dronken, praatten, zongen en zoenden. In de menigte was ik op zoek naar Nathan. Achter me volgde Hazel op een paar meter. Ze zong de longen uit haar lijf. Hazel was dronken en had de tijd van haar leven. Ik grinnikte.
Plotseling stond Reece voor me en hij handigde me een wijntje over. Ik wist dat ik genoeg wijn had gehad maar in één keer gooide ik hem achterover. Verbaast keken zijn bruine ogen me aan. Hij glimlachte en hij legde zijn hand op mijn onderrug. Ongemakkelijk haalde ik de hand er af. Teleurgesteld sloeg Reece zijn ogen neer. Ik hoopte dat hij ontzettend dronken was. Met zijn drieën begaven we ons naar de rand van de zaal waar zich een verhoging bevond. Met een sprong belande ik op de verhoging. Het ging allemaal redelijk soepel. Ik keerde me om zo dat ik Hazel en Reece omhoog kon helpen. We keken de zaal rond. Ik was op zoek naar Nathan en zij waren op zoek naar de rest van onze vriendengroep. Vlak voor ons zwaaide een blond meisje naar me. Het was Cora, mijn buurmeisje. Ik schreeuwde naar Hazel en Reece dat ik ze later weer zou zien. De twee stonden wild tegen elkaar te dansen en ik liet ze achter. Snel sprong ik van de verhoging en ik liep tussen een groepje dansende jongens door. Met mijn ellebogen duwde ik ze aan de kant. Één van de jongens legde zijn hand op mijn kont. Ik wierp hem een waarschuwende blik toe en ik liep verder.
''Hé Pen!'' schreeuwde Cora opgewonden in mijn oor. Ik sloeg mijn armen om haar heen en ik drukte een kus op haar wang. ''Heb je Nathan gezien?'' schreeuwde ik direct, ik probeerde over de harde muziek heen te komen. Cora schreeuwde terug dat ze hem in de buurt van de dj had gezien. Ik bedankte haar en baande me een weg door de dansende mensen naar het podium waar de dj op stond. Verward keek ik om me heen totdat ik Nathan opmerkte tussen de mensen. Hij was niet alleen... Geschrokken keek ik toe hoe er twee armen om zijn nek heen geslagen waren en hoe zijn lippen vast zaten geplakt aan de lippen van een meisje met donkere haren. Het was te donker in de zaal om haar te herkennen. Met moeite slikte ik de brok in mijn keel weg en ik draaide me om zodat ik snel de club kon verlaten. De muziek dreunde in mijn hoofd en ik kon me niet meer concentreren op wat er in godsnaam gebeurde. Met een bonk kwam mijn schouder tegen een pilaar aan. Ik leunde met mijn hoofd tegen de pilaar. IK had geen idee wat ik moest doen. Mijn adem stokte in mijn keel en het lukte me niet om in beweging te komen. Ik leek wel in shock. Mijn ogen vulden zich met tranen. Plotseling greep iemand me bij mijn schouder. Degene kwam voor me staan. Het was Nathan. Er liep een traan over mijn wangen. Ik deed er alles aan om niet in huilen uit te barsten. ''Hé Pen!'' groette hij alsof er niks aan de hand was. Hij boog zich naar me toe om me te zoenen. Ik kon de sporen lippenstift van het meisje nog zien zitten op zijn lippen. Boos duwde ik hem van me af. ''Ik weet wat je gedaan hebt klootzaak! Ik wil je nooit meer zien! Nooit meer!'' Agressief liep ik weg. Verbaast bleef Nathan achter, als een verslagen vogeltje, een verloren jongen.
