''Ik heb geen idee wat we nu moeten doen.'' Ik lag op mijn rug op Nolan's bed en ik staarde naar het plaffond. Nolan zat met zijn rug tegen het bed aan, op de grond, Micah zat op zijn bureaustoel en Fynn stond bij het raam. Fynn was direct gekomen nadat Nolan hem had gebeld. Het was muisstil in de kame, iedereen zat in de knoop met zijn eigen gedachtes. Fynn was gelukkig erg down to earth dus hij vroeg niet door toen ik het hem alles probeerde uit te leggen nog geen half uur geleden.
''Ik mag die Seth niet. Ik vertrouw hem niet.'' Ik keek niet op of om toen Micah dit zei maar hij wist dat ik het met hem eens was. Ik draaide me op me zij zodat ik Micah en Fynn kon aankijken. Nolan's bruine haren zaten rommelig op zijn hoofd. Weer viel er een stilte.
De rest van de middag hingen we rond in Nolan's kamer. Nolan op de computer, zoekend op pagina's over weerwolfen op wikipedia, Micah naast hem, Fynn luisterend en knikkend naast mij op bed en ik met een pen in mijn hand en papier op mijn schoot om alles op te schrijven. We hadden één doel voor ogen en dat was om Nathan terug te winnen.
''Is het mijn schuld?'' vroeg ik zachtjes toen we aan het opruimen waren om half acht die avond. Wild schudde Nolan zijn hoofd. Micah haalde zijn schouders op en Fynn hoorde het niet eens. ''Natuurlijk niet Pen! Het ging al langer minder met hem anders was hij natuurlijk nooit vreemd gegaan.''
''En bovendien heb jij hem niet gebeten,'' voegde Micah er aan toe. Ik zuchtte diep, ik wist niet meer wat er in me om ging, ik was leeg van binnen. Nadat ik de papieren op zijn bureau had gelegd begaf ik me naar de deur. ''Dit blijft tussen ons?'' De drie jongens stonden dicht om me heen en ze knikten alledrie direct. ''Natuurlijk.'' Ik nam genoegen met dit antwoord en ik begaf me naar de gang gevolgd door de drie jongens, Nolan zou ons uit laten.
''Penelope?'' hoorde ik toen we de woonkamer passeerde. Verbaast keek ik op. Ik was volkomen vergeten dat ik bij Adelaide thuis was. ''Hè Ad!'' riep ik vrolijk alsof er niks aan de hand was. Ongemakkelijk stond Nolan naast me. Ik hoorde Micah, die achter me stond, grinniken. ''Hé Adelaide, Penelope kwam ons helpen met wiskunde,'' loog Fynn om Nolan en mij uit de ongemakkelijke situatie te redden. Adelaide haalde een wenkbrauw op. ''Oh. Oké, tot maandag Pen,'' zei ze zachtjes, ze voelde zich duidelijk gekwetst. Zonder woorden leidde Nolan ons naar de deur, ik gaf hem een knuffel en ik liep naar de bushalte.
Nolan Danielson : kom naar de ingang van de school, moet je even spreken.
Penelope Gracia : onderweg!
''Mag ik even gebruik maken van het toilet?'' vroeg ik beleefd aan mijn leraar. Verbaast keek Adelaide, die naast me zat, me aan. ''Je bent vlak voor de les nog geweest....'' Ik haalde mijn schouders op.''Ik ben ongesteld,'' verklaarde ik fluisterend. Ze zuchtte diep en keek weer naar haar schoolboeken. De leraar keurde het goed en ik verliet het lokaal.
De gang was verlaten en muisstil. Ik sloot de deur van het lokaal voorzichtig achter me en ik sprintte door de gangen richting de ingang waar Nolan al op me stond te wachten. ''Ik zag Nathan vandaag,'' begon hij meteen. ''Nathan? Zie je geesten ofzo?'' zei ik spottend. Nolan grijnsde scheef maar ik wist meteen wat hij bedoelde. ''Waar?'' Nolan knikte in de richting van de parkeerplaats voor de school. ''De parkeerplaats?'' Wild schudde hij zijn hoofd. ''Nee, de voetbalvelden.'' Ik zuchtte diep en ik leunde tegen een pilaar midden in de gang aan.
''Vanmiddag naar Seth?'' Meteen stemde ik in, ik wist op dat moment geen andere oplossing, als de school de wolf op het schoolterrein zou ontdekken zou Nathan diep in de problemen zitten. ''Hou me op de hoogte,'' zei Nolan zachtjes. Knikkend liep ik terug naar mijn lokaal. In de lege gangen dwaalde mijn gedachtes af naar een nacht de zomer ervoor. Nolan, Fynn, Nathan, Adelaide en ik waren samen gaan camperen in het bos, het was een apparte samenstelling met Adelaide erbij maar de avond was erg gezellig geweest. Adelaide kon het goed vinden met Nathan en nog beter met Fynn. Ik miste een nacht zoals die ontzettend. Sinds het feestje was alles anders.
