Sabay

realization

eto na, eto nayun lahat ng sakit binuhos sayo ng isang bagsakan lang

lakad ka ng lakad hindi mo namamalayang tumatakbo ka na pala

hinahabol mo ang taong mahal mo, sakaling pag nag abot kayo may magbabago

sakaling pag hiningian mo ng tawad ipaliwanag ang lahat maibabalik ang nakaraan, maaring ang naputol na pagsasama ay maari pang dugtungan

pero mukang i put myself too high, maybe i stood up to high for me? maybe i was showing a lot of pride or was i superficial?

one of the highest form of pride is self-pity. akala natin tayo na ang may pinaka-mabigat na dinadala. at aaminin ko, kahit alam ko lahat ng ito, tila hindi parin ako makakilos.

as Noah took his time on moving on from me, mukang pagdadaanan ko rin lahat ng yon.

nung nawala ako, umalis ako hindi para mag-move on, kundi para magtago. kahit ilang beses kong sabihing para kay Noah, para sa buong pamilya pero hindi, hindi sapat yon, dahil sa huli isa lang akong malaking duwag.

ang akala kong simpleng hiling ng kapatawaran mula sa mga labi niya, hindi ko inasahang mas higit pa pala duon ang ninais ko, gusto ko siyang bumalik sa akin, sa amin

pero huli na, wala na. kahit anong habol ko sa kanyan lagi na siyang nauuna, hindi niya na ako nahintay, ngayon hindi na kami sabay

gaano kasakit marinig sa mahal mo ang "hindi na kitang gustong makita" o ang iparamdam niya sayong wala ka ng puwang sa buhay niya, at ipakitang maligaya na siya na dapat lumayo ka na para tuluyan na siyang lumigaya?

---------------------------------

"hindi ko alam paano sisimulan, pero kaialangan"- Abi