DEATH SCHOOL (Under Construction)

CHAPTER 18

Killer's Pov.

Ang saya sa feeling na maging isang killer,ang sarap sa pakiramdam kapag nakakarinig ka ng sigaw!ang sarap sa pakiramdam kapag nakaka amoy ka ng sariwang dugo!ang sarap sa pakiramdam kapag nakikita mo ang mga mukha nila!ang sarap sa pakiramdam na ikaw mismo,sa sarili mong kamay,pinapatay mo sila!

Kabaliktaran sa nararamdaman ko noon..

Lungkot

Sakit

Mga bangungunot na di ako nilulubayan

Panlalalit

At pag ka miss..

Nung una hindi ko matanggap pero ngayon iba na!gusto ko araw-araw na akong pumatay dahil sa tingin yun lang ang nagiging dahilan para makompleto ang araw ko

At ngayong araw,may papatayin na naman ako.Si Ianna,Hahaha!

Kahit kailan talaga yung babaeng yun!higad,psh!Parang linta,ahas na rin,haha!

Porket KorNadian kala mo naman eh!tss. (A/N:tama ba yung term ko na,KorNadian??XD)

Inihanda ko na ang kutsilyo,isinuksok ko ito sa ilalim ng pantalon ko,ngayon ako lang ang papatay sa kanya para masaya,alam narin naman siguro ng iba na dalawa kaming silent killer diba??naglakad na ako papuntang room#7,unti-unti kong binuksan ang pintuan at nakita ko siya na nag-iisa sa kwarto,nakaharap sa malaking salamin sa pader at tinitingnan ang kanyang sariling repleksyon.Hawak niya ang kanyang gitara at ngumiti bago simulan ang pag tugtog rito.

Umatras ako ng kaunti para bumwelo,itinaas ko ang kutsilyong hawak ko,gusto kong ibaon ang kutsilyo sa kanyang likod.Bago pa ako makapasok ay bigla na siyang nagsimula sa pag-tugtog,napatigil ako dahil pamilyar ang tono,imbis na pumasok,ay sinilip ko sa kanyang repleksyon sa salamin,nakapikit ang kanyang mga mata at tila'y niraramdam ang bawat tono na kanyang nagagawa sa pagpapatugtog ng kanyang gitara,ibinalik ko ang kutsilyo sa ilalim ng aking pantalon at napatitig ng maiigi sa kanya,bigla siyang kumanta.

"Sa lahat ng luha lagi kang may kasama.."

Sa bawat linyang kinakanta niya ay may mga alaalang bumabalik sa aking isipan

"Umiiyak ka na naman" inabot niya sa akin ang kanyang puting panyo at ngumiti

"Naaalala ko kasi yung pamilya ko"

"Wag kang mag-alala,diba i told you na mag sister na tayo,na dapat we should treat each other na magkapatid?" nag cross arm siya tyaka tinagilid ang kanyang ulo

"Thank you"

Niyakap niya ako,at feeling ko meron na akong kakampi,karamay at pamilya sa mga oras na yun

"..sa gitna ng ulan karamay mo ako kaibigan.."

"Uy!bat ka nag-papaulan??" may biglang sumigaw sa likod ko,dahilan para matawag ang pansin ko

"Paki mo" pagtataray ko

"Baka sipunin ka!" taray naman niyang sagot

Isinilong niya ako sa payong niya na maliit,yung parang pang kinder lang ang size??

Lumabas ako sa ilalim ng payong niya at nagsalita

"Kung gusto mo akong maging kaibigan,wala akong time" walang ekspresyon akong nakita sa mukha niya