Siyah Işık(Düzenleniyor)

BÖLÜM 1 (DÜZENLENECEK)

MERHABE BU BENİM İLK KİTABIM VE ÇOK HEYECANLIYIM.YAZIM HATALARIM OLABİLİR ŞİMDİDEN ÖZÜR DİLERİM.

İYİ OKUMALAR...

Güneş'in rahatsız ışınlarına karşı biraz daha gömüldüm yatağa.Aklıma gelen şeyle adeta yataktan fırladım.Saat daha 9:13 idi inşallah geç kalmam.Hızla dolabımın önüne geçip kıyafetlerimi aldım.Banyoya doğru yürüdüm.Günlük rutin işlerimi hallettikten sonra üstümü giyinmeye başladım.Üstümü giydikten sonra saçlarımı tarayıp şekil verdim.Ve son olarak hafif bir makyaj yapıp banyodan çıktım.Müdürün odasına giden uzun hafif dar koridorda yürümeye başladım.Ahh siz şimdi ne müdürü diyeceksiniz durun ben size kendimi tanıtim;

Ben Elif Buse.Yetimhanede kalıyorum.8 yaşımdan belli,aileme ne mi oldu?Babam 8.yaş günüm için evde aile arasında kutlamak yapmak istemişti.Annemle birlikte bütün aileyi bizde toplamıştık.Doğum günüme babam geç kaldı.Sonra annem babamı aramak için yanımızdan ayrılmıştı.Annem gözleri yaşlı bir şekilde yanımıza gelmişti.Saçlarını çekerek "CENK KAZA YAPMIŞ"diye bağırdı.Herkes koşarak arabalarına binip hastaneye gitmişti.Ben amcamla birlikte hastaneye gelmiştik.Sonra babamın nerede olduğunu olduğunu öğrenip ameliyathane kapısına gelmiştik.İçeriden çıkan doktor "hastanın yakınları mısınız"dedi.Annem"ben eşiyim Cenk nasıl iyi mi l-lütfen güzel şey-ler söyle"demişti.doktor birşeyler söyledi ve cümlenin sonuna şu cümleyi kurdu "elimizden geleni yaptık ama kurtaramadık.Başınız sağ olsun."dediğinde hastanede bir feryat koptu.

Annemi en son o gün görmüştüm.Beni bırakıp gitmişti.Babannem almıştı yanına beni.Ben ise bir ruh gibi etrafta dolaşıyordum.Babannem babam vefat ettikten 3 hafta oda vefat etti.Amcam olacak o insanlar beni istemediler ve yetimhaneye yazdırdılar.Burada mutluyum.Zehra,benim olmayan kız kardeşim gibi yetimhaneye ilk geldiğimde benle konuşmaya çalışmıştı ama ben hiç konuşmamıştım sonradan sonraya kardeşim gibi oldu.

İşte benim hayatımda bu...

Uzun koridorun sonuna geldiğimde sağ taraf dönüp karşımdaki kapıyı tıklayarak içeriye girdim."eee...Günaydın"dediğimde benim içeri girdiğimi yeni farketmiş olacakki başını bişeyler karaladığı kağıttan kaldırdı."Günaydın Elif'cim neden geldin ve nereye gidiyorsun"dedi ahh bu adam bunamış olmalı daha dün bana 'yarın il görüşmen var ve erkenden odamda ol'diye tembihlemişti.Şimdi ise neden geldin diyor.Derin bir nefes alarak"dün bana dediniz ya iş görü-" daha ben lafımı bitirmeden cümlenin devamını ağzıma tıkmıştı."Ahh evet hakılısın ben sana şimdi adresi kağıda yazıyorum.Sakın geç kalma oranın patronu fazla serttir benden söylemesi"dedi.Bende başımı olumlu anlamda salladım.bir süre sonra kağıdı bana uzattı sırada

"Bak Elif Sakın geç kalma"dedi.Bende "tamam söz geç kalmayacağım"dedim ve başını başladı. Eliyle çıkmam için işaret etti ve hızla odadan çıktım.yetimhaneden çıkarken bir elimle cebimdeki kulaklığı arıyordum.Çalışacağım yer buraya yakındı zaten yürüyerek gitsem bişey olmazdı.Kulaklığı telefona takıp 'cem adrian beni affet bu gece'şarkısını bulup açtım.Mırıldanarak kaldırımda yürüyordum.Karşı tarafta iki genç adamın kavga ettğini gördüm.Kulaklığımı çıkarıp cebime tıktım.Yanlarından geçmek istemediğim için karşı tarafa doğru gidiyordum. Ta ki kavga eden genç adamın bir tanesi üstüme düşmesiyle kafamı yerdeki taşa çarpmam bir oldu.Şuurum yavaş yavaş kapandı.

ÖNEMLİ!!!

VE BÖLÜM SONU UMARIM BEĞENİRSİNİZ.HİKAYE OLAYLARI10-11. BÖLÜMDE OLACAK.LÜTFEN HİKAYEYLE İLGİLİ DÜŞÜNCELERİNİZİ YORUM OLARAK ATIN.VOTE ATMAYI UNUTMAYALIM. SON OLARAK BU HİKAYEYİ YAZMAM KONUSUNDA DESTEK VEREN ZEHRA,SUEDA VE KİTAP ADI KONUSUNDA İLAYDA'YA SONSUZ TEŞEKKÜR EDERİM.SİZİ SEVİYORUM...