Uyandığımda odamdaydım. Yatağım buz gibiydi. Bende öyle. Giray ayak ucuma oturmuş başı öne eğik sessiz sessiz ağlıyordu. Onu ilk defa bugün ağlarken görmüştüm. O hep sert ve umursamaz olmuştu. Onun duygularının olmadığını düşünürdüm hep. Kıpırdandığımı hissedince kafasını kaldırıp gözyaslarını sildi. Yanıma kayıp elimi tuttu ve gülümsedi. Bu gülümseme için kendini kastığı o kadar belliydi ki.
Doğrulup yatağın içinde oturdum. Girayın son sözleri gözlerimi acıtıyor, kulaklarımı tırmalıyor, kalbimin sıkışmasına neden oluyorsa da güçlü olmak zorunda olduğumu biliyordum. Girayın ellerinden kurtulup ayağa kalktım. Biraz başım dönse de aldırış etmedim. Pencerenin önüne gidip perdeyi açtım. Nedense ağladığımı Girayın görmesini istemiyordum. Annem babam olmadan napacaktım şimdi? Kim kucağına yatırıp saçlarımı okşayacaktı? Kiminle oturup Galatasaray maçı izleyecektim? Her sabah beni öperek uyandıran annem, her akşam çeşit çeşit yemek yapan babam olmadan ne halt edecektım. Düşünceler beni esir alıyordu ve dibe çekiyorlarmış gibi hissediyordum. Gözyaşlarımı silip abime döndüm.
- napıcaz şimdi?
- Anka buna alışmak çok zor biliyorum.
- Alışmak mı ne alışması abi. Ben ailemin yokluğuna alışmıcam. Anladın mı? Buna hiç bir zaman alışmaya niyetim yok.
- Biraz da beni düşün anka. Annem gitti babam gitti bense sadece sana bağlandım kardeşim. Her gün yanına gelip benimle konuşman için yalvardım. Sadece bir tepki vermen için saatlerce camın arkasından konuştum seninle. Bir gün tekrar gülebilmen için bana abi demen için yanımda olman için gecelerce dua ettim. Şimdi yanımdasın ve sana anlatmak istediğim o kadar çok şey var ki.
Girayın sözleri beni etkilemişti ama nasıl alışırım annemin babamın yokluğuna?
- nasıl alışırım giray onların yokluğuna?
- ben alıştım mı sanıyorsun anka kendimi kandırıyorum biliyorum ama sende kendini kaybetme nolur tek dayanağım sensin. tamam şöyle yapalım o zaman her gün mezarlarına gidelim. Bütün evi onların resmi ile süsleyelim. Ama devam etmek zorundayız sende bunu en az benim kadar biliyorsun.
- biliyorum giray sadece bu çok ağır geldi.
- biliyorum kardeşim. Ama biz birbirimden ayrılmadığımız sürece üstesinden geliriz
Pencerenin önünden tekrar yatağıma döndüm. Girayın yanına oturdum.
- biraz dinlenmek istiyorum giray
- tabi ben aşağıdayım istediğin bir şey olursa seslen.
- giray
- efendim
- hangi aydayız?
- nisan
Giray odadan çıkınca dolabıma yöneldim. Bana küçük gelen kıyafetleri çıkarıp bir şort ve tişört alıp üstüme geçirdim. Sonra hemen yatağa girip yorganı kafama kadar çekip kendimi uykunun kollarına bıraktım.
