Bir gün sevdiğiniz ölür... Artık sadece fotoğraflarda görebileceksinizdir onu, yeni karelerin bir daha çekilemeyek olmasıdır size bunu hatırlatan. Ağlarsınız, yıkılırsınız, gidip mezarına bağıra bağıra ellerinizi toprağına süre süre isyan edersiniz; bilirsiniz ki o bir daha gel(e)meyecektir. Sessizce kabullenirsiniz.
Başka çareniz yoktur çünkü...
Bir gün sevdiğiniz terk eder sizi... O an dünya durdu hayat bitti sanarsınız. Evin içine sığmazsınız, kendi içinize dar gelirsiniz, boğulursunuz. Kendinizi sokaklara atarsınız. Gelen geçenlere sorarsınız "... gördünüz mü? diye. Herkes sizin deli olduğunuzu düşünür, umursamazsınız bile. İnsanlara çarpa çarpa, yollarda düşe kalka ararsınız. "Neden? " diye sorabilmek adına.
Arada sadece şu fark vardır ama;
Ölen sevdiğinizin bir mezarı, terk eden sevgilinizin ise koskoca bir hiçliği vardır.!
