SENSELESS'ın devam kitabıdır.
Dostları ve aşkı arasında kalan genç bir Gryffindorlu, Lordu ve kalbi arasında kalan gururlu bir Slyhtherin.
Seni öldürmek için can atan bir aşığı ne kadar sevebilir ne kadar süre affedebilirdin?
Hermione onu Voldemo...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sunulan şov için teşekkür mü etmemi bekliyorsunuz bayan Garanger?" diye sordu Snape gözlerimin tam içine bakarak. Bunun beni korkutmasını bekliyordu sanırım. Kollarımı önümde birleştirirken arkama yaslandım.
"Ben de bir izleyiciyim Severus. Her şeyi yapan Draco'ydu. Gözlerinle gördün. Herkes gördü." Dedim rahat bir şekilde. Derin bir nefes aldı. Ona sesleniş biçimimden rahatsız olmuşa benziyordu.
"Okul başkanlığın tehlikede. Emin olabilirsin-"
"Ortak salonda öpüşen tek çiftler biz değiliz." Diyerek kestim sözünü. Severus Snape koltuğundan ayağa kalkarken öfkelenmişti.
"O bir öpüşme miydi? Granger bir okulda asla öyle bir olaya-"
"Draco ve Leslie yattılar Severus. Sanırım bir öpücük bunun yanından bile geçemez."
Ağzını açıp konuşacaktı ki susmayı tercih etti. Hiçbir şekilde suç bana çıkmıyordu. Ve tüm sıkıntının olay değil kişiler olduğunun da ikimizde farkındaydık. Lucius Malfoy'un emrine karşı gelmemesi gerekiyordu. Lanet adam. Kelimelere dökünce yaşananlar içime büyük bir yükmüşçesine oturdu.
"Sorunu biliyorsun Snape. Draco beni unutmadı. Bilinçaltında hala beni yaşatıyor."
Birkaç gün önce olsa bu kelimeleri söyleyeceğim aklıma gelmezdi. Ama gerçekleşmişti işte. Draco bir şey demese de onu tanıyordum. Beni öperken, sarılırken istediği tek şey...onu bırakmamamdı. Severus uzun süren sessizliğe karşın şömineye doğru ilerledi.
"Bu tehlikeli Hermione. Ona güvenemezsin..." diye cevap verdi zor duyabileceğim bir tonla. Şöminenin ateşi bu sıcak günde yüzüne yansıyor, tüm odayı boğuk ve kasvetli bir havaya sokuyordu. Başımı iki yana salladım.
"Aylardır yaptığım en büyük hata ona güvenmemekti. Severus, Draco'nun beni nasıl sevdiğini biliyorum. Bana asla zarar veremez. İstese de-"
"O istemese bile sana zarar vermesini isteyenler olacak!"
"Bu benim sorunum öyleyse."
Sertçe kestim sohbeti. Ayağa kalkıp kapıya ilerlerken bir şeyler daha söylemek ister gibi bana doğru bir adım attı. Benim için mi endişeleniyordu bilmiyordum ama artık bir Slyhterinli gibi gururumun peşinden koşacağıma , bir Gryffindor gibi cesurca savaşmalıydım.
***
"Mione!"
Adımı seslenen kişi bir koridor uzağımdaki Victor'dı. Elini kaldırmış onu görmem için sallıyordu. Sanki bunu yapmasa onu iri bedeninden seçemeyecekmişim gibi... Onu görmemiş gibi yaparak diğer koridora saptığımda karşıdan gelen Pie ve Pansy'i görmem bir olmuştu.
"Lanet." Diye mırıldandım. Bugün şansım yoktu. Gerçekten bugün şansım yoktu.
Öpücük olayının ardından yalnızca birkaç saat geçmişti. Odaya gidip Draco ile yüzleşmemek için koridorlarda başıboş dolaşıyordum.
