ဖတ္ဖတ္ဖတ္!!!
လူသြားလမ္းေပၚတြင္ လ်င္ျမန္စြာေျပးေနေသာ က်ယ္ေလာင္သည့္ေျခသံ......
လူသြားလမ္းထက္တြင္ေတာ့ ထိုေျခသံက စိုးမိုးေနသည္။
ေဟာဟဲေဟာဟဲ...............>>
လမ္းမ၏တစ္ေနရာတြင္......ထိုေျပးေနသူသည္ ေမာဟိုက္သံတို႕ႏွင့္အတူရပ္လိုက္သည္။သ႔ူေရွ႕တြင္ရွိေနေသာ အေဆာက္အဦးအၾကီးၾကီးကို တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ျပီး ထိုအေဆာက္အဦးထဲသို႔ ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ကေလးကို ျပင္လြယ္လိုက္ကာ ဝင္သြားသည္။
အေဆာက္အဦး၏အေပၚထပ္သို႔တက္လာျပီး Chairmanဟု နာမည္စာတန္းထိုးထားေသာ အခန္းတံခါးကိုဖြင့္ျပီးဝင္သြားလိုက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕အခ်စ္ဆံုးသူက သူ႔ကိုေမာ့မၾကည့္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္အလုပ္ေဒမ်ားေနသည္။သူေရာက္ေနတာေတာင္အဖက္မလုပ္ဘဲအလုပ္ေဒမ်ားေနေသာ သူ႔ရဲ႕ခ်စ္သူကို အသံေလးေပးလိုက္သည္။
~~Hyung~~~~
အသံၾကားေတာ့မွ ေမာ့ၾကည့္လာေသာ သူ႕ရဲ႕ခ်စ္သူကိုျပံဳးျပလိုက္ေသာ္လည္း ျပန္ဆက္ဆံခံလိုက္ရသည္က
~~ကေလး မင္းကို ဒီကိုလိုက္မလာဖို႔ေျပာထားတယ္ေလ!!ဘယ္ႏွခါေျပာမွမွတ္မိမွာလဲ အထက္တန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္အဲ႔ေလာက္ဆိုးသလား~~
ျပင္းထန္ေသာစကားမ်ားေၾကာင့္ သူမ်က္ႏွာေလး ညွိဳးသြားျပီး
~~Hyungလည္း......hyungပဲဒီေန႔ ညစာအတူစားဖို႔ေျပာထားလို႔ေက်ာင္းက လႊတ္လႊတ္ခ်င္းေျပးလာတာ~~
~~~ေအးပါ ကေလးအိမ္ျပန္ေတာ့ ကိုယ္အလုပ္ဆင္းရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့မွထြက္လာခဲ႔~~
သူ႔ခ်စ္သူရဲ႕စကားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ အိမ္ကိုသာျပန္လာခဲ႔သည္။အိမ္ကိုျပန္လာသည့္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ေႏွးေကြးေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ လမ္းကိုစိတ္မပါလက္မပါေလွ်ာက္ေနသာ သူ............။
××××××××××××××××××××××××××××××××××××××
ကြ်န္ေတာ့္နာမည္ Lee Yeong Soo ပါ။ေျပာရမယ္ဆိုရင္ကြ်န္ေတာ္က အထက္တန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ေပါ့။ကြ်န္ေတာ့္မိဘေတြက ႏိုင္ငံျခားက Balck phoenixဆိုတဲ႔ အလွကုန္ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ေတြပါ။အရမ္းလည္းေအာင္ျမင္ေနတဲ႔စီးပြားေရးသမားေတြေပါ့။ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ Koreaမွာ တစ္ေယာက္တည္းလာေနျပီး ေက်ာင္းလာတက္တာပါ။ေျပာရမယ္ဆိုရင္......မိေဝးဖေဝးေပါ့ဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ့္ပူဆာမႈေၾကာင့္သာ အေမတို႔ကကြ်န္ေတာ့္ကို koreaမွာထားတာ သူတို႔စိတ္နဲ႔သူတို႔သာဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုသူတို႔နဲ႔ေဝးရာမွာထားလိမ့္မယ္မထင္ဘူး။ဘာလို႔ဆို ကြ်န္ေတာ္က တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္ျပီး တစ္အိမ္လံုးက ဖူးဖူးမႈတ္ေအာင္ခ်စ္ၾကလို႔ပါ။ငယ္ငယ္ကတည္းက အေဖအေမတို႔အေပၚဆိုးခ်င္တိုင္းဆိုး ႏြဲ႕ခ်င္တိုင္းႏြဲ႕ျပီး လိုခ်င္တာရွိရင္ မရ ရေအာင္ ရယူတတ္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ကေလ......Hyungနဲ႔ေတြ႔မွပဲ သူ႔ေရွ႕မွာဝပ္ဆင္းရေတာ့တယ္။
အိမ္အကူ:Sooေလးျပန္လာျပီလား။
Soo:ဟုတ္ကဲ႔အေဒၚ သားျပန္ေရာက္ပါျပီ။
အိမ္အကူ: ဒီေန႔က
သာမန္ေန႔ေတြထက္ေနာက္က်သလိုပဲသားရယ္
Soo:Ah......သား သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာခဏေနလိုက္လို႔ပါအေဒၚ
အိမ္အကူ: ဟုတ္ပါျပီ......နားလိုက္ဦးေနာ္သား
Soo:nae!
Sooတစ္ေယာက္ အိမ္အကူအေဒၚၾကီးကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး သူ႔ရဲ႕အခန္းထဲဝင္လာသည္။ ကုတင္ေဘးရွိ စာၾကည့္ခံုေပၚကို လြယ္အိတ္ကိုပစ္တင္လိုက္ျပီး ကုတင္ေပၚ ေျခပစ္လက္ပစ္လွဲခ်လိုက္သည္။ပင္ပန္းေနေသာေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လံုး ေညာင္းညာေနသည္။သူ...ဘတ္စ္ကား ၄မွတ္တိုင္ေလာက္ေဝးတဲ႔ သူ႔ရဲ႕Hyungဆီကို ေရာက္ခ်င္ေဇာနဲ႔ေျပးသြားလိုက္သည္က သူ႔ကိုပို၍ပင္ပန္းေစသည္။ဒီေန႔လည္းေက်ာင္းမွာ အတန္းလိုက္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္လာခဲ႔ေတာ့ ပင္ပန္းေနေသာ Yeong Sooတစ္ေယာက္ကုတင္ေပၚတြင္ပက္လက္ကေလးလွဲလ်က္ႏွင့္ မ်က္လံုးေလးကိုအသာမွိတ္ကာ သူ႔Hyungဖုန္းေခၚလာမယ့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ရင္း နားစြင့္ေနမိသည္။
Sooဆိုတ႔ဲေကာင္ေလးက အရပ္ျမင့္ျမင့္ အသားအေရက အနည္းငယ္ညိဳခ်င္ေသာ္လည္း ညိဳသည္ေတာ့ မဟုတ္...မ်က္လံုးမေမွးေပမယ့္ မ်က္လံုးကေသးေသးေလး ႏွာေခါင္းေလးကစင္းျပီးရွည္ကာသြယ္သည္။ရယ္လိုက္ရင္ အျပံဳးေလးႏွင့္အတူ ေပၚလာတတ္ေသာ သြားတက္ေဖြးေဖြးေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းက စီရီေနေသာ သြားေဖြးေဖြးေလးေတြကို ဝန္းရံထားသည္။သာမန္ေယာက္်ားေလးေတြလို ဆံပင္အတိုတြင္ေရွ႔ဆံပင္ေလးမ်ားကို ဂ်ယ္ေထာင္ထားသည္။အသက္16ႏွစ္အရြယ္မွ်သာရွိေသးေသာ Lee Yeong Sooသည္ သူမ်ား ေယာက္်ားေလးေတြလို ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္မွာလည္းမေတာင့္တင္းေပ။ အသင့္အတင့္ရွိျပီး အရပ္ရွည္ရံုမွ်သာ ျဖစ္ေသာ Yeong Soo၏ အမွန္တရားႏွစ္ခုမွာ အလြန္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းျပီး ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို အျပစ္ကင္းစင္လြန္းတာ၊သူနဲ႔၁၂ႏွစ္ကြာေသာ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္သူေဌးျဖစ္တဲ႔သူ႔Hyungကို အသက္ႏွွင့္အမွ်ခ်စ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။
~~~~~~~~TBC~~~~~
အစပိုင္းဆိုေတာ့ နည္းနည္းေစ်းကိုင္ခ်င္ေသးရဲ႕hee ^_^
အားေပးၾကပါဦးေနာ္ Normal ficေလးကေတာ့ တုံ႔ျပန္မႈအား နည္းနည္း နည္းေတာ့ Yaoi ficေလးေျပာင္းေရးတာ။မေကာင္းမကန္းေလးမွန္းသိေပမယ့္မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ျပီးေတာ့ ကို ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္ေနာ္။
17.12.2016(sat)
By NGdeer
Mutharphyu.
^3^
