Why? [Kathniel]

CHAPTER THIRTEEN ( Goodbye ) Last Chapter

CHAPTER THIRTEEN

(Kath's POV)

I felt something warm holding my right hand.

Unti-unti kong binubuksan ang aking mga mata, at agad naman akong nasilaw sa liwanag ng kwarto.

This room is so strange to me. I'm not really familiar.

I sigh.

"Anong ginagawa mo dito!" sigaw ko sakanya

"Binabantayan ang pakakasalan ko. Kahit na hindi moko mahal gagawin ko ang lahat para mahalin mo lang ako."

"Hindi mo na kailangan mahalin pa ako dahil mapapagod kalang! Hindi kita mahal at wala akong balak na mahalin ka, Unang-una sa lahat meron na akong mahal tandaan mo yan Enrique! Wag mo nang ipagsiksikan yang sarili mo sakin dahil masasaktan at masasaktan kalang!"

"Kaya kong tiisin lahat yun dahil mahal kita kahit na mas mahal mo si Daniel! Yung Pesteng Daniel nayon! Alam mo hindi ko na hahayaan na mawala ka sakin. Hindi na ako makakapayag na makakabalik ka pa kay Daniel!"

"Ayoko sayo! Hindi kita mahal at kahit kailan hindi kita mamahalin! Tandaan mo yan"sabi ko habang naluluha

"Sige sabihin natin hindi mo ko mahal pero wala kanang magagawa dahil sa ayaw mo o sa gusto mo ako at ako parin ang papakasalan mo" tuluyan na akong umiyak

Bakit? Bakit, kailangan mangyari ang ganito walanaman akong ginawawa. Napag-isipisip ko

(Daniel's POV)

Pumunta ako sa hospital para tignan ang kalagayan ni kath. Naaawa ako sakanya dapat hindi nakakaramdam ng ganito ang prinsese ko. Hindi ko kanyang nakikitang nasasaktan si kath ng dahil sa akin dahil sko mismo ay nanghihina. Si kath ang kahinaan ko hindi ko kaya kung wala siya. Pero kung ganito rin naman ang mangyayari sa tingin ko hindi ako ang nararapat na maging knight niya dahil isa akong mahinang knight.

Tumayo bigla si enrique sa kanyang inuupuan at lumapit sa akin.

"Ano pa ang ginagawa mo dito?! Hindi mo ba naiintindihan na akin siya at hindi na siya mapapasayo!"

Hindi nako nakapag salita pang muli at tumakbo papalabas ng hospital.

***

Habang Naglalakad nako pauwi may napansin akong sumusunod sa akin kaya nagmadali akong pauwi

***

Kinabukasan

Sinubukan ko ulit pumunta sa hospital para tignan ang kalagayan ni kath, pagkakita ko kay kath nakita ko siyang umiiyak habang hawak hawak ng kwintas na binagay ko. Dahan dahan akong pumasok dahil walang bantay si kath. Pagkapasok ko nakatulog na sya sa kakaiyak.

Nilapitan ko sya at sinubukang hawakan ang kanyang mukha pero alaalangan akong baka magising sya. At sa pangalawang hinawakan ko na syang tuluyan kaso hindi ko sya mahawakan at biglang bumukas ang pintuan at nakita ko ang mukha ni Enrique.

Lumapit ako dito pero dinaanan niya lang akong parang hangin, napaatras ako sa pagkabigla

Biglang nagising si kath sa presensya ni Enrique

"Kumain kana ba? Bakit namumugto ang yung mga mata?"

Tumingin sya ng derecho sa mata ni enrique at tumango