Five years forward

Hoofdstuk 6

Het is alweer twee weken geleden dat ik de oorzaak ben dat kiki dood is Ik probeer me sterk te houden als mensen dingen over haar beginnen te vragen.
Ik wil dan gewoon weglopen maar daar heb ik niet het lef voor.
Iedereen verdiend de waarheid tog, Toen ik met haar ouders probeerde te praten konden ze me niet aankijken Ik kreeg een hatelijke blik naar me toegworpen.
Ik deed het niet met opzet er stond een hert op de weg maar niemand geloofde het.
Me tranen vullen me ogen al.
Ik probeer ze weg te schudden maar me gedachtend blijven maar bij kiki.

'Mevrouw' ik kijk op en zie de art van kiki me roepen.
Er was iets wat ze me wilde vertellen Ik werd uit het niets gebeld en dat maakt me zorgen.
Ik schud der hand en neem dan plaats tegenover haar.
'Ik had gehoort dat kiki overleden is', ik knik moeizaam en veeg dan een traan weg.
'Ik wil u niet overstuur maken maar Als er ooit iets gebeurde wilde ze dat ik aan u vertelde of haar andere vriendin maar ik hoorde dat ze er niet bij kon zijn?'
Ik knik 'hellaas niet' dan begint de vrouw te knikken.
'Kiki was zwanger..'
Zwanger.. Kiki was zwanger.. Zwanger.. Kiki
Geschrokken sla ik me handen voor me mond.
'Ik weet dat dit een schrok voor u is'
Ze probeerd me kalm te maken maar het lukt me niet, de tranen stromen langs me wangen me gesnik word luider 'hoe-lang' probeer ik te zegen.
'3 maanden' zegt de vrouw.

'Sorry' zeg ik en schuif me stoel naar achteren en loop dan het kamertje uit.
'Kiki is zwanger al 3 maanden' zeg ik zo paar keer in me.
Dakota moet dit weten en kendall... Nee nee geen goed idee.
Dakota is nog in dat gekkenhuis en kendall drinkt zich stom dronken, ik moet met hem oraten hij moet stoppen hiermee.

Ik trek me jas aan en loop dan naar buiten het is erg koud omdat het al bijna winter is.
Ik open me auto deur en neem plaats, Ik durf niet meer met iemand te rijden ik heb kiki en een ongebore baby vermoord...
Boos sla ik tegen me auto stuur aan, ik schreuw uit woede.
Ik start boos de auto en barst in tranen uit ik kan het niet ik kan het niet.

POV kendall.
'Nog één' zeg ik tegen de barman die me al mijn 10e glas aangeeft van vandaag.
Ik weet niet wat ik ga doen met me leven, ik heb vrij genomen over twee dagen ids het de begrafenis van me vrouw.
'Kend- kendall ' hoor ik iemand me naam roepen.
Ik negeer het geschreuw en drink verder.
Totdat me drankje uit me handen woord geslagen 'Wat !' Snauw ik.
Het is de eerste keer in twee weken dat ik haar zie.
'Hanna ?' Vraag ik, ik kijk haar aan je kunt goed zien dat ze gehuilt heeft.
'Kendall je moet mee' ik schud me hoofd 'kendall als je het niet doet je zult er dan apijt van krijgen' ze blijft maar zeuren.
'Oke ik kom'.
Ik pak me jas en trek hem aan terwijl we naar buiten lopen.
De appartement waar hun verblijven is hier naast dus lopen we er binnen 5 minuten heen.

Waneer we binnen in het appartement inlopen.
Hang ik me jas op en loop ik naar de keuken 'wil je wat drinken?' Vraag ik.
'Nee..' Oke dan.
Ik neem plaats op de bank naast kendall.
'Ik werd vandaag gebeld door de arts van kiki' geschrokken kijkt kendall me aan.
'Ik was vandaag langs gegaan en heb met der gepraat'
'Is er nieuws over kiki ?' Bezorgt kijkt hij me aan.
'Ja.. Kiki was -'
Uit het niets gaat me tellefoon af het is een annoniem nummer 'sorry' zeg ik.
'Wat is er met kiki?' 'Wie is dat' vraagt hij.

Ik neem op en begin van de bank weg telopen.
'Hanna !' 'Hanna ik heb je nodig'.
'Dakota ?' 'Hanna Wat je ook doet vertrouw -'
'Dakota ?' Dan verbreekt de lijn, 'dakota !' Roep ik bezorgt door de tellefoon maar blijkbaar heeft ze opgehangen.
'Hanna wat is er ?' Met ogen gevuld met tranen kijk ik naar kendall.
'We waren ooit beste vrienden, Hoe heeft het zo kunnen mislopen?'
Vraag ik huilend.
'Han-'
'Kom dat toen ik je kuste en dat jij en jason vechte?' Ik veeg een traan weg.
'Hanna, Ik ben nooit boos geweest op je' hij loopt van de bank af.
'Hanna je bent altijd me beste vriendin geweest, Ik ben niet boos op je omdat kiki dood is ik ben boos omdat ik er niets aan kan doen !'.
Ik zie een traan over zijn wang glijden, ik loop naar hem toe en sla me armen om zijn hals.

POV dakota.
Twee weken ik ziet hier twee weken door die vuile klootzak.
Zodra ik hier weg kan, zal hij dood zijn.
Ik loop naar me deur toe en zie dat die net opslot is, ik open rustig de deur.
En kijk om de hoek kijkent of er niemand is, ik loop me kamer uit.
Ik woordt er gek van allees allees hier is wit me kleding me kamer de gangen allees.
Ik kom uit bij de tellefoon cel, ik ren er naartoe en druk de nummer in van de tellefoon nummer van hanna.
'Hanna ?' 'Hanna ik heb je nodig ' Roep ik.
'Dakota' hoor ik hanna zegen 'hanna wat je ook doet vertrouw -'
'Daar is ze !' Twee mannen rennen naar me toe 'hanna ?' 'Laat me los !' Roep ik.
Ik trap en sla Uit woede 'laat me los !'
'Vertrouwt adem niet !' Roep ik zo hard mogelijk in hoop dat ze het hoort.