Five years forward

Hoofdstuk 7

'Al twee weken zit ik hier vast al twee weken' ik maak van me hand een vuist en sla keihard tegen de zachte muur aan ik schreuw boos om me heen ik kan niets slopen hier ik kan niets breken ik woordt gek.
'Mevrouw vanderwall' ik kijk op jaar de deur.
'Er is bezoek voor u'.
Twee mannen pakken me arm vast en nemen een beetje afstand van me.
Ik zie een jonge met zijn hoofd omlaag zitten het is niet adem hem herken ik gelijk.
Ik neem plaats, 'hoi' zeg ik.
Hij kijkt me aan 'kendall ?' 'Ik wilde je spreken' ik kijk hem bang aan 'is er iets met Hanna gebeurt'.
'Nee maar ik heb wel met hanna gepraat, Ze wilde me wat zegen iets wat erg belangrijk leek maar ze wilde het net vertellen na je tellefoon bericht deed ze alsof ik een Wild vreemde gast was'.
Geschrokken kijk ik hem aan shitt Ik vertelde der dat ze iemand niet kon vertrouwen en nu denkt ze zeker dat hij de jongen was.

'Dakota ?' 'Eh wat sorry' 'dakota Ik zorg dat je hier uitkomt Me vader is advocaat hij helpt me hier wel mee'
'Dakota u tijd is om' 'nee laat me wat langer' vraag ik maar de mannen komen al naar me toe.
Ik sta op om kendall snel een knuffel te geven, maar voor ik het weet worden me armen vastgepakt.
'Kan het wat zachter' roep ik zodra ze me arm ruw vastpakken.

POV hanna
Was het goed dat ik niets zei tegen kendall...
Ik kijk om me tellefoon en zie dat het al te laat is om op bezoek te gaan met dakota.
Het is weer een tijdje geleden dat ik der zag.
'Ben thuis' ik draai me om en zie me vader binnen komen.
'Hoi pap' zeg ik en sluit dan me tellefoon.
'Praten jij en jason nog ?' Ik knik me hoofd 'ja soms'.
'Nouja We gaan uit eten jij ik en jason's familie'.
Ik slik, 'jason adem en zijn ouders?'
Me vader knikt 'En volgens mij kwam jason's vriendin ook nicky volgens mij?'
'Ja nicky heet ze' zeg ik vlug.
'Maak je maar klaar want om zeven uur moeten we al vertrekken'
Zuchtend open ik me tellefoon en wil ik kiki bellen.
'Fuck !' Zonder te beseffen dat ze dood is zet ik me tellefoon uit tranen schieten in me ogen, kiki was bijna de eenigste die me begreep als het over jongens ging.

De tranen gaan langs me wangn, ik besluit om te gaan omkleden.
Ik loop me kamer in en ga op me bed zitten, mijn achtergrond van me tellefoon Is samen met kiki en dakota.
Kiki met haar grote lach dakota die er ook lachend erbij staat en ik die zoveel lol die dag had.
Het was de laaste dag toen we gingen barbuquen

Ik heb geen tijd om bestruurt naar me achtergrond te kijken ik moet me klaarmaken voor het etentje.
Ik open me kledingkast en haal er een zwart jurkje uit die om me nek rond gaat en boven me enkels stoppen.
Aan de linkerkant is de jurk veel langer dan aan de rechterkant die stopt bij net wat boven mijn knie.

Zodra ik de jurk aan heb doe ik mijn haar los en kam ik het door.
Verder pak ik alleen me lipstick licht bruin en doe hem op me lippen.
Ik pak ondertussen me tellefoon en bekijk de tijd twee voor zeven.
'Hanna we gaan !' Hoor ik me vader roepen.
Vlug pak ik me tellefoon en loop de badkamer uit.
'Hoe zie ik eruit' glimlachend pak ik me hakken en me jas.
'Schitterend' lachend omhels ik me vader, 'ik heb je zoveel gemist' fluster ik.
'Hanna ik-' ik kijk hem aan.
'We moeten nu gaan anders komen we telaat' ik knik en open de deur.

Sorry voor deze korte hoofdstuk Fijne kerst verder ❤️❤️