Jagers

Stille gedachtes

Hoofdstuk 4

Het weekend vloog voorbij, Emmy negeerde haar nog steeds en Malfidus worp haar duistere blikken toe.

Ashley had besloten ze maar te negeren. Malfidus zou het vast minder leuk gaan vinden en Emmy..

Ashley vond het jammer haar vriendin te verliezen, ze wou haar niet kwijt. Ze wist niet wat er bij Emmy allemaal speelde, maar het was erg zenuwslopend voor Ashley. Had ze iets gedaan waardoor Emmy haar haatte?

Ashley dacht diep na. Nee, er was niet iets speciaals waardoor Emmy haar kon haten. Ze had ook niks uitgehaald bij Emily Kourkis, Emmy's zus en klassenoudste voor Griffoendor.

Ashley liep uit de leerlingenkamer en plofte op haar bed. Uitgeteld. Ze deed haar pyjama aan en ging onder de warme dekens liggen.

Bijna meteen viel ze in slaap. Haar nacht was gevuld met dromen over Emmy, Emily en Malfidus die haar pestten, en vreemd genoeg Carsten die haar redde.

Ze deed haar ogen langzaam open en staarde naar het plafond van haar hemelbed. Ashley haalde diep adem en dacht na. Over Emily, Emmy, Malfidus en Carsten.

Het was haar een raadsel waarom Carsten in haar dromen voorkwam. Hij was niet in haar gedachten voorgekomen die avond. Ashley kleedde zich aan en wandelde naar de Grote Zaal. Onderweg kreeg ze een propje op haar hoofd, afkomstig van de klopgeest Foppe.

'Goeiemorgen Foppe.' zei Ashley. Foppe lag in een deuk en zweefde door de muur weg. Ashley zuchtte, wat was daar zo grappig aan. Ze liep slaperig verder.

Zonder na te denken plofte ze neer aan de tafel van Huffelpuf. Hannah Albedil keek haar raar aan. 'Sinds wanneer zit jij bij Huffelpuf?' vroeg ze, terwijl ze fronste.

'Oh, foutje!' Ashley bloosde en liep snel naar de tafel van Griffoendor. Hannah lachte en ging weer verder met waar ze mee bezig was. Oh wat stom! Dacht Ashley. Ze pakte een sandwich en keek waar Emmy zat.

Emmy zat echter aan de andere kant van de tafel. Ook tijdens hun eerste les, Kruidenkunde, leek Emmy Ashley te negeren.

Ze schoof naar Emmy toe en keek haar aan. 'Hoi' zei Ashley. Emmy reageerde niet. Ashley bleef proberen. 'Emmy, wat is er? Heb ik iets fout gedaan?' Emmy gromde en begon in een boek te lezen.

Ashley zuchtte en aarzelde, maar vroeg het uiteindelijk toch. 'Wat heb ik fout gedaan?' Emmy klapte haar boek dicht en keek haar boos aan. 'Wat heb je niet fout gedaan, zul je bedoelen?'

Ashley keek haar verbaast aan. Wat ik niet fout heb gedaan? Hoe bedoelt ze? 'Sorry Emmy, ik begrijp niet wat je bedoelt, kun je het me vertellen?' 'Begrijp je het dan nog niet?' Zei Emmy, ze sloeg haar boek dicht en gooide hem op de tafel.

'N-n-nee..' stamelde Ashley. 'Jij..' Emmy wees naar Ashley. 'Jij moet eens leren je te beheersen.'

'B-beheersen?' Stotterde Ashley. 'Ja, beheersen, weet je nu nog niet wat ik bedoel?' Emmy rolde met haar ogen. Ashley dacht na. Beheersen? Wat heb ik gedaan? 'Bedoelde je.. Dat met Malfidus?' zei Ashley.

Emmy haalde haar schouders op en draaide weg. 'Als je zo dom bent, wil ik niet eens meer met je praten,' hoorde Ashley haar nog mompelen.

'Nee Emmy! Je bent mijn beste vriendin!' zei Ashley.

Maar Emmy luisterde niet meer. Ashley voelde zich verdrietig. Waarom deed Emmy zo raar?

Ashley keek boos naar Emmy en dacht na over wat ze had gezegd. Beheersen, beheersen, beheersen. Het galmde door haar hoofd.

Wat zou Emmy bedoelen met beheersen? Ashley had geen flauw idee. Het was dat ze op dezelfde afdeling zaten, in hetzelfde jaar, anders had Ashley haar volkomen genegeerd.

Ze ging bij Daisy zitten en rustte met haar hoofd op haar handen, ze keek naar Emmy. Een paar minuten later kwam de lerares aanlopen, Ashley sprong op en ging weer naast Emmy zitten, die met een strakke blik naar haar boek bleef staren.

De hele les keek Emmy Ashley niet aan. Er moest iets gebeurd zijn.. Zou het iets te maken hebben met het feit dat ze een modderbloedje was? Nee, Emmy had zelf gezegd dat dat haar niks kon schelen.

Misschien had het te maken met haar toverketel ongelukje. Nee, dat had niks met beheersen te maken. Ze schrok op uit haar gedachten toen de lerares Kruidenkunde in haar handen klapte.

'Goed gedaan juffrouw Celia!' met blozende wangen liep Terry Celia terug naar haar plaats. Ashley had het hele gesprek niet gehoord en was in paniek.

'Wat is er gebeurd?' siste Ashley tegen Emmy. Emmy bleef echter geconcentreerd naar de professor staren.

Dit doet ze met opzet, zegt Ashley in gedachten. Haar gevoelens waren een bonk van verdriet, gemixt met woede.

Ashley's gedachte werd bevestigd door professor Warenpas. 'Wil mejuffrouw Passer even herhalen wat ik zojuist verteld heb?' Emmy schrok op en werd knalrood.

'I-ik.. ehh..' stotterde ze. Er klonk gegniffel in de klas en professor Warenpas keek Emmy achterdochtig aan. Ashley boog onopgemerkt naar Emmy en fluisterde 'Ze zei dat Celia het goed had gedaan..' Emmy rechtte haar rug en zei na wat Ashley tegen haar fluisterde. 'U zei dat Celia het goed had gedaan, professor Warenpas!' Warenpas gaf een goedkeurend knikje en schreef het huiswerk op het bord. Emmy keek Ashley, nog steeds rood, aan en siste een bedankje. 'Maar dit betekent niet dat onze ruzie over is!' kraste ze met een klein lachje. Ashley grijnsde en stopte haar boeken in haar tas.

Ashley verliet het lokaal en wandelde rustig door de gangen naar Gedaanteverwisselingen, samen met de andere Griffoendors uit het derde jaar. Een eind verder zag ze Carsten lopen. Ze zwaaide, maar hij zag haar niet en liep rustig door.

Ze haalde haar schouders op en liep door.