Şu hayata amaçsız gelmediğimiz kesin ve bu amaçlar doğrultusunda hareket etmeye de devam ediyoruz ,edeceğiz de ....Amaçsızlıkta bir kararsızlık örneği değil mi. Peki bu amaçlar neden var ,nereden geldi tüm (baş belaları :).)bunlar .Bunu kesin olarak bilmiyorum ama bir fikrim var bunu bir örnek üzerinde açıklamak daha kolay olur; bir çocuk düşünün bisiklete binmeyi öğrenmeye çalışıyor ,biraz ilerledikten sonra bu çocuk düşüyor ,babası hemen yanına koşarak çocuğu kontrol ediyor bir şeyi var mı diye ve şöyle diyor babası "Evlat düştüğünde bile yılmadan pes etmeden ayağa kalkacaksın ve öğrenene kadar deneyeceksin" tabi bundan sonra çocuk biraz uğraştıktan sonra artık gayet iyi bisiklet sürer falan işte ,konu bu değil konu niye bisiklete binmeyi öğrenmek zorunda, düştüğünde belki de bisiklet yerine resim yapsa başarılı bir ressam olabilir ama hayır !.Bir çocuk bile olsa bisiklete binmeyi öğrenmeli niye mi çünkü diğerleri bunu başardığı için, onunla yapamıyor diye dalga geçme ihtimaline karşı, çok saçma sırf diğerleri bu standartları yükseltti diye diğerleri de çekmek zorunda .. Bunları başaramayan bir insana ne mi oluyor genel olarak; ya kabullenmek zorunda kalıyor ,ya da bozuk bir psikolojiyle hayatına devam ediyor..Acınasıca.
