M-A-D (Askıda)

Gerçekler.

Oradaydı. Her zamanki gibi gülümseyerek çatıda yürüyordu. Çıplak ayakları, buz tutmuş soğuk kiremitlerde yer çekimine karşı mücadele ediyordu. Kollarını iki yana açmıştı. Bu haliyle ip cambazlarına  benziyordu. Siyah saçları geceyle bir bütün gibiydi. Sadece saçları sallandığında fark ediyordunuz. Bu soğuk kış gecesinde üstünde beyaz ,ince, düz ve kısa bir elbise gecede yıldız gibi parlamasını sağlıyordu. Yüzü saçlarından gözükmüyordu . Hayalet gibi bembeyaz olan teninde kamufle olan bandajlar vardı. 

Soğuktan etkilenmiyordu .Belki uyuştuğundan ve donma noktasına geldiğinden belki de alıştığı için. Cevabı kim bilebilirdi ki ? O deliydi. O çevresindeki kaba insanlara göre tırlatmış biriydi ama o kendini gerçekleri bilen olarak tanımlamayı seviyordu. Gerçekler ona göre gerçekliğin ve umursamanın gereksiz ve aptalca olduğuydu. Kız çatıdan düşme tehlikesi alarak gözlerini kapatıp başını iki yana salladı. Yeni keşfettiği kenar mahalle evlerinden yüksek olan birinin çatısını kendine mekan edinmişti. Oraya doğru çatıda sessizce ilerlemeye  başladı. Birisi onun sesini duyarsa yada görürse kötü şeyler olabilirdi. Kız sessizce iç geçirdi. Her zaman kötü şeyler olmuştu.

Ayaklarının altı beyaz, mor ,pembe ve kırmızıydı. Soğuktan ,buzların kesmesinden ve donmasından ötürü. Küçük bir sokak kedisi gibi çatının üstüne oturdu. Gözlerini kapattı. Bir şeyler duymayı bekledi. Hiçbir şey yoktu. Sessizlik onu ürkütmezdi. Gözlerini açıp kenar mahalleye dikkatlice baktı. Burada gökdelenler ,yüksek binalar ve gürültü daha az olduğu için gülümsedi. Geceyi seviyordu. Gece onu saklıyordu .Gece onu diğerlerinden koruyordu. Diğerlerinin yaptıkları ... Kız korkuyla titredi. Gece, umut kırıntılarını yıldızlar olarak gösterdiği için seviyordu. Yıldızları seviyordu .Ama ay bir başkaydı. Ay onun gibiydi. Yalnızdı .Yıldızlar onun yanında olsa da ay yalnızdı. Hep yalnız doğuyordu. Hep yalnız batıyordu.

Kız gülümsedi. Onlar burayı bulmamışlardı. Mutlulukla ayaklarını çatıdan sallandırdı. Küçük kız çocuklarının yaptığı gibi... Bu kadar düşünmek onun için yeterdi .Fazla düşünmesi onu üzerdi. Parmağını bileğindeki bandajda gezdirdi. Kafasını iki yana sallayıp yukarı doğru bakmaya başladı. Gökyüzünü inceliyordu. Gülümseyişi yavaşça öldü. Yıldızları ay kadar sevmese de onlar yoktu. Gitmişlerdi .Kız ağlamamaya çalıştı. Diğerleri gibi onu da bırakmışlardı. Ay'a çevirdi bakışlarını .Fısıldıyordu. Diğerleri  duymamalıydı. "İkimiz kaldık yine. Ama onları bulacağım. Bugün doğum günüm. Onlara işaret göndermeliyim." dedi soğuğu hissetmeyen kız. Ayağa kalktı. Dediğini yapacaktı. Gözlerini gökdelenlerle süslenmiş şehre çevirdi. En yükseğe gidip bakacaktı. Gökyüzünün diğer tarafına işaretini göndermeliydi. Çıplak ayakları kiremitlere tutundu .Yürümeye başladı. Hayalet gibi olmalıydı. Kimse geldiğini ve gittiğini fark etmemeliydi ama biri fark etti. Küçük siyah ve onun gibi geceye karışmış bir kedi. Kedi de onu takip etmeye başladı.

Not1: Kapak ArmyNavyCaty'e ait. Biraz tehditle yaptı. 

Not2: O da beni tehdit etti sayılır.