Satılık Hayatlar ( Devam )

"Kızı alın!"

Viktor Stanislav

" Orospu çocuğu!"

İzleyicilere aldırmadan bir sahne yaratıyordu. Kapana kısılmış köpek gibi kuyruğunu kıstırmış, sadece kuru gürültü yapıyordu. Kadınlar gibi.

Masanın devrilmesi ile sandalyemden sabrımın sınıra dayanması ile fırladım.

İskâmbil kağıtları keskin jiletler gibi havada uçuşuyor ve alkol kokusu gittikçe ağırlaşıyordu.

Eva'nın bağırışı içten ve korumacı tavrı midemin bulanmasına neden olurken, sakinleşmeye çalışıyordum. Bunun olacağını adın gibi biliyordun.

Kravatımı düzeltirken olan sahneyi izliyordum. Uyarılmış, öfkeli ve nefret doluydum.

" Şerefsiz.. h-herif seni! O çok genç!"

Eva babasının ceketini çekiştiriyor ve yakarışları korumaların ve de konukların çığlık ve tehditlerine karışıyordu.

Konuklardan ve meraklı izleyicilerden eser kalmamış ve çıkış kapısına topuklu ayakkabıların tıkırtısı, elbiselerin kuyruklarına basılması ile kulakları tırmalayan yırtılma sesleri..

Ellerimi yumruk yaptım. Dişlerim kenetli ve gözlerim Eva'nın mücadelesine odaklı.

Babası olacak itin arkasını toplamaya çalışıyor.

Anton öne doğru atıldı ve homurtu ile gözlerime gözlerini dikti.

Küfürler ve tehditler savurarak sonunda suratıma tükürdü.

Önümdeki sandalyeyi tekmeleyerek parçaladım ve yana fırlattım. Bu son damlaydı. Sabrımı deniyordu. Bu kart kaçakçı beni deniyordu Tanrı aşkına !

" Asla ! Asla ona dokunamayacaksın!"

" Kızını. Bana. Satacaksın Anton !"

Silahlar masanın çemberindeki korumaların belinden çekildi ve emniyet kilidi keskin sesler ile açıldı.

Dökülen pahalı içkiler şişelerin şangırtısı ile yerlere saçıldı ve kırmızı salon halıfleksini kan rengine çevirdi.

Anton, devrilen masadan dökülen jetonlara basarak, kızının onu ateş çemberinde kurşunlanmaması için çabasını dirseği ile geri tepti.

Havadaki gerilim had safhadaydı.

Korumalara işaret ettiğim anda, Anton'u iki koruma kollarına girip ayağını kesti ve etkisiz hale getirdi. Dinmek bilmeyen tehditleri ve asılsız suçlamaları ile havada debeleniyordu. Eva babasını tutsak eden korumalara ulaşmaya çalışırken acı dolu bir çığlık sesleri bastırdı.

Gözlerim dehşet ile açıldı. Canı yanmıştı ve gözlerinden dökülen yaşlar makyajını berbat ediyordu. Saçlarının tutamları yüzüne yapışmış ve babasına durmasını, öleceğiz demesini dinliyorum.

Sert bir hareket ile tökezlerken, Eva topuklu ayakkabısının topuğunun bükülmesi ile dizlerinin üzerine çöktü. Gözleri gözlerimi bulduğunda, soğuk ama hesaplanmış bir gülümsemem ile yüzleşiyordu.

" Siz ikiniz, Udre , Kolya! Kızı alın. Babasını mekanın arka kapısından lanet bir araca tıkın ve ben haber verene dek bir deliğe tıkın!"

Alt dudağı titriyor, elleri elbisesinin kumaşını kavramış ve öfke ile sıkıyordu.

" Viktor ! Seni adi piç kurusu ! Kızıma dokunmayacaksın!"

Anton, korumalar tarafından salondan çıkarılırken, O güzelliğe odaklandım.

" Odama çıkarken bana eşlik edin. Topuklu ayakkabılar ile yürüyemez."

Eva'ya yapay bir gülümseme ile karşılık verdim ve vücudunun iştah açan kıvrımlarını gözden geçirdim.

" Değil mi tatlım, centilmene yakışmaz bir bayanı bu halde yürümek zorunda bırakmak?"

Dudakları gelen ağlama ve utanç dalgası ile büküldü ve hıçkırarak ağlamaya başladı.

Canı cehenneme.

" Dinlenme vakti."

Bana yönelttiği o bakışlarda aradığım tatmini bulduğuma emindim.

Aramızdaki çok özel ve çelişkili elektrik , hisler ve dürtüler bu geceyi bambaşka bir gece kılacak.

Ceketimin üstün körü düzeltirken, cebimden çıkardığım puroyu yaktım ve arkama bakmadan geniş servis asansörünü hazır tutan çalışanın başımın hareketi ile toz olmasını ima ettim.

Kolya ve Udre Evanın direnen, kedi yavrusu misali çabalarını umursamadan asansöre bindi.

Eva gözlerini bana dikmiş ve hıçkırarak ağlıyordu. Ne bir sitem ne de bir küfür işitmemem asabımı bozsa da, zırvaların başımı ağrıtmamasına seviniyordum.

Elbisesi uzun ve ufak bedenini örtüyordu. Kolya ve Udre oldukça nazik tuttuğu ama sabitlemekte zorlanmadığı Eva'ya bakmıyordu.

Bakamazdı.

Dumanı yavaşça üfleyerek , burnum hava da ona tepeden bakarken çarpık bir gülümseme sundum. Nefes nefese kaşlarını çattı. Dudaklarını birbirine bastırdı.

" Ağlama , Eva."

------------------------

Eveet.. Viktor Stanislav'ı nasıl bulduk ? Çiçeği burnunda ve biraz Rus Geleneklerine ve Kültürüne uygun hikâyemi , en sonunda güncelleyebildim! En azından bir çoğunuzun yorumlarını bekliyorum. Lütfen.

Devam mı ? Yoksa rafa kaldıralım mı :)