Mezarliktaki Son Çiçek

1. Bölüm

Medya:Baran

Gözlerimi açtığımda evdeydim. Ama nasıl olabilir ki en son ben mezarlığın orada bayılmıştım. Yine görmüştüm onu ama ne var ki o yanimda değil mezardaydi .o ölmüştü.nefesim ölmüştü.hemde 2 yıl önce  ölmüştü. ama ben hala onun acısını yaşıyorum Sonuçta o kadar da kolay olmuyor bir insanın kaybetmek ve daha sonra onu  bir anda silip atmak.

2yıl önce

Bugün ne kadar da güzel Uyanmıştım Oysa ki ama telefonuma mesaj gelene kadar mesaj  Canımın içindendi mesaj da yazan " benim doktora gitmem lazım galiba Ben ölüyorum" hayatım bitti dedim sonra . Tek tek bütün anılarımız gözümün önünde canlanmıştı.hemen kalktım Elimi yüzümü yıkadım ve büyük bir heyecanla onun evine doğru ilerlemeye başladım gider gitmez koşa koşa boynuna atladım. Daha sonra dedim ki  gözlerimden  dökülen gözyaşlarının arasından "ben seni kaybedersem ölürüm yaşayamam ne olur sana bir şey olmasin"onunda ağladığını gördüm ama ne çare ikimizde ağlıyorduk Ben bir anda hıçkırarak ağlamaya başlamıştım o kadar üzülmüştűm ki...

Öğleden sonra doktora gittik Doktor  kan kanseri yani Lösemi olduğunu söyledi. Ve genel soru olarak kardeşin var mı diye sordu biliyordum Baranin  kardeşi yoktu . doktor ilik lazım dediğinde Hemen  Ben verebilirim dedim hatırlatma yaparak genelde akrabalarla uyumlu çıkar ama yine de bir deneyelim kızım dedi ve beni odaya aldılar daha sonra sonuçları beklemeye başladık  Benimki Uyumsuz çıkmıştı Doktor ailen de onları çağır onları test yapalım Belki uyumlu çıkar demişti ama maalesef ki Baran'ın ailesi trafik kazasında ölmüştű. Benim de ilgi alanım olduğu için bazı şeyleri tam olarak anlamasamda anlayabiliyordum. Doktor haklıydı ailesinden uzakta olanlarla uyusma  ihtimali yüzde bir Yani nadiren oluyordu.yani bu da demek oluyordu ki bir şans kalmamıştıtedavi görmeye başlayacaktı. Tabii ki de her zaman ona destek çıkıp onun yanında olacağım. Önce eve gittik eşyaların hazırladıktan sonra tekrar hastaneye geldik ve ona ayrılan odaya geçtik yavaş yavaş ilaçlar veriyorlardı 1-2 gün geçtikten sonra saçları dökülmeye başlamıştı o kadar üzülüyordum ki ona  baktıkça hayalim olan meslekten vazgeçmeye karar veriyordun Hayalim olan meslek hemşirelik yani kanser hastalıkları bölümü ile ilgili hemşire olmak istiyorum ama  en sevdiğim insan böyle kanser gibi bir hastalıktan dolayı ölecek. Ölmeyecek diyemiyorum Çünkü o kadar çok Umudumuz azalmıştı ki her gün test yapılıyordu ve sonuçları günden güne daha kötü çıkıyordu yani Hastalık artıyordu.  Baran kan kusuyordu hem de gözlerimin önünde ,o kaslı yapılı vücudu Gün geçtikçe eriyordu artık yatağa Tamamen mahkûm olmaya başlamıştı her gün serum ve İlaçlar veriliyordu Onu benim gözümde böyle acı çekmesine dayanamıyor dum kim isterdi ki en sevdiği birinin yanında sürekli aci  çekip durmasını.. günler günleri kovalıyordu ve tamı tamına 27 gün sonra 7 Eylül 2014te bir gün yine kan kusarken bir anda bayılmıştı. endişeden ne yapacağımı bilemiyordum Daha sonra Doktorlar geldiğinde  bütün müdahaleleri yapmışlardı ama sonuç kötüydu .o ölmüştü. İşte ben o gün nefes almayı bırakmış Sonbaharda dökülen yapraklar gibi ağacın dalından kopup gitmiştim O benim ağacım dı o olmasa ben hiçbir işe yaramazdım.
Öldükten sonra iki ay geçmişti her gün onun mezarını ziyaret edip en sevdiği çiçekler alıp mezarına dikiyordum. öldükten sonra psikolojik tedaviye başlamıştım çünkü başka türlü acımı nasıl dindirebilecegimi  bilmiyordum  şu an hala O ilaçlardan kullanıyorum. acım biraz hafifledi ama  Her yerinize cam kırıkları battıktan sonra o cam kırıklarının çıkartırsınız pansuman edebilirsiniz ama o yaraların izi  geçmeyecektir  işte benim durumumda buşekilde ölümünden sonra o camın parçalarını psikolojik tedavi sayesinde çıkartabildim ama hala aciyor.