เมื่อมีโอกาส ใครก็อยากได้คุยกับคนที่ตัวเองชอบทั้งนั้นแหละ...
"สวัสดี เจอกันอีกแล้วนะ" ชายหนุ่มเจ้าของโครงหน้าคมและดวงตาสีเข้มเดินมาหยุดข้างๆ "วันนี้ซื้ออัลบั้มอะไรเหรอ"
นิวท์ สคามันเดอร์ ดูมีสีหน้าตกใจไม่น้อย เมื่อเงยหน้าจากการอ่านปกข้อมูลบนกล่องอัลบั้มไปพบกับเพอร์ซิวัล เกรฟส์ แก้มที่มีรอยกระจางๆ ขึ้นสีแดงระเรื่อแทบจะในทันที เขามักจะได้พบกับอีกฝ่ายเสมอเวลาที่มายังร้านขายซีดีเพลงแห่งนี้ ซึ่งนั่นหมายถึง เกือบทุกวัน...
ทว่าริมฝีปากบางกลับปิดแน่นไม่พูดอะไร เพียงแค่ยื่นสิ่งที่อยู่ในมือไปตรงหน้าอีกฝ่าย
"1920's Jazz งั้นเหรอ ชอบฟังแจ๊สใช่มั้ย?"เกรฟส์ดูมีท่าทางอย่างสนอกสนใจขณะมือหนารับกล่องใส่ซีดีมากวาดตาดูรายชื่อเพลงที่บรรจุอยู่ในนั้น "เลือกได้ดีนี่"
ถึงกระนั้น นิวท์ก็ยังคงเงียบเช่นเดิม เขาเพียงแย้มยิ้มและพยักหน้าเป็นเชิงขอบคุณเท่านั้น เรียกอาการถอนหายใจด้วยความเอ็นดูจากคู่สนทนาไม่ได้ "จะขี้อายอะไรขนาดนั้น เจอกันก็ตั้งหลายรอบแล้ว" อย่างไรก็ตาม เกรฟส์ก็ยังคงยิ้มอย่างไม่ถือสาหาความอะไร "คราวหน้าหวังว่าจะได้ยินเสียงนายสักทีนะ ฉันไปก่อนล่ะ"
พูดจบ ชายหนุ่มก็โบกมือ พร้อมก้าวขายาวๆ ของตนจากไป
"เดี๋ยวก่อน..."
จู่ๆ ผู้ที่ยังคงยืนอยู่ก็อ้าปากพูดขึ้น เกรฟส์ถึงกับชะงักเท้าหันกลับมา ดวงตาสีน้ำตาลเบิกกว้างด้วยความแปลกใจ
"ขอบคุณนะครับ"
เพียงประโยคสั้นๆ แต่ดูเหมือนเสียงของนิวท์จะก้องกังวานเข้าไปในประสาทสัมผัสทุกส่วนของชายหนุ่มตรงหน้า ร่างสูงหยุดนิ่ง แววตาที่มีประกายกล้าอยู่เสมอกลายเป็นความหม่นมัวและล่องลอย ราวกับสติทั้งหมดได้หลุดหายไปพร้อมคำพูดที่ได้ยินแล้ว
