เพอร์ซิวัล เกรฟส์ เคยทำลายวันคริสมาสต์ของนิวท์ไปครั้งหนึ่งแล้ว และคราวนี้ เขากำลังจะทำลายวันปีใหม่ด้วย!
แค่คิดนิวท์ก็โมโหแทบคลั่ง
นับตั้งแต่ทั้งสองทะเลาะกันรุนแรงจนต้องเลิกราไปเมื่อคริสมาสต์ปีที่แล้ว พวกเขาก็ไม่เคยได้ติดต่อกันอีกเลย
จนกระทั่งวันนี้ คืนวันที่ 31 ธันวาคม...
โอเค เขาอาจจะไม่ได้โศกเศร้าเสียใจอะไรกับเพอร์ซิวัลแล้ว แต่การที่จู่ๆ อีกฝ่ายก็โทรมาหาเป็นครั้งแรกในรอบปี พร้อมคำขอร้องแบบนี้ มันจะไม่ให้นิวท์โกรธได้ยังไง...
ให้ไปหิ้วปีกกลับมาจากผับเนี่ยนะ!
น้ำเสียงจากปลายสายแทบพูดไม่รู้เรื่อง บ่งบอกให้รู้ว่าผู้พูดเมาหนักขนาดไหน ใจจริงนิวท์อยากจะทิ้งคนขี้เมานั่นให้เน่าตายคาผับไปเสียด้วยซ้ำ.. แต่สุดท้ายความใจอ่อนก็ทำพิษ
เพราะตอนนี้เขามายืนเหวออยู่กลางผับที่เพอร์ซิวัลบอกเสียแล้ว...
นิวท์ไม่เคยนึกชอบการปาร์ตี้ ยิ่งกับวันปีใหม่ที่ความคึกคักวุ่นวายเพิ่มทวีคูณเป็นสองเท่าแล้วยิ่งขยาดจนเข้าไส้ ผู้คน เหล้ายา แสงไฟ และเสียงเพลง ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่นิวท์พยายามจะหลีกเลี่ยงมาโดยตลอด... นึกแล้วก็ยิ่งหงุดหงิดใจที่เขาจำเป็นจะต้องพาตัวเองเข้ามาในสถานการณ์เช่นนี้
แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว เขาก็คงต้องปืดหูปิดตาตามหาผู้ชายคนนั้นต่อไปนั่นแหละ
ใช้เวลาไม่นานนัก นิวท์ก็พบชายหนุ่มที่เขากำลังตามหา เพอร์ซิวัลยังคงดูเหมือนครั้งสุดท้ายที่เจอทุกอย่าง เว้นก็แต่ใบหน้าที่ดูอิดโรยลงและสภาพที่เมาจนดูไม่ได้ แม้จะรู้มาตั้งแต่ตอนคบกันว่าอีกฝ่ายชอบดื่ม แต่ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่คนตรงหน้าจะปล่อยตัวจนไร้สติได้ขนาดนี้
ผู้ที่เรียกเขาออกมานั้นฟุบนิ่งอยู่กับเคาน์เตอร์บาร์ ข้างตัวมีขวดและแก้วว่างเปล่าตั้งอยู่ "น้องครับ ลูกค้าคนนี้ดื่มไปกี่แก้ว?" สภาพของเขาทำให้นิวท์ตัดสินใจถามกับบาร์เทนเดอร์แถวนั้น
