Tot in de eeuwigheid

Stilte

Ik ben in het donker. Ik zie een klein lichtje voor mij dat is alles. Allemaal zwart voor mij en een wit punt. Hoe ben ik hier gekomen en hoe geraak ik hier uit? Geen uitgang te zien. Ik hoor stemmen vertrouwde stemmen. Stemmen die ik ken. Ik kan men ogen niet open. Ik kan niet zien wie het is. Ik wil zo graag mijn ogen open en schreeuwen dat ik er ben maar het wil niet lukken. Stilte valt er alleen gepiep hoor ik. Het wit puntje vervaagt en ik hoor niets meer.

 Charlie en Jonas zijn de volgende dag in het ziekenhuis. De dokter komt binnen en kijkt naar alle apparaten om Mila terwijl Jonas en Charlie bezorgd naar hem kijken. Ik heb goed nieuws zegt hij en draait zich om. Mila begint haar krachten terug op te bouwen. Ze probeert door de coma te komen. Wat zeer goed is zegt de dokter. Mila haar ademhaling begint terug zelfstandig te worden maar we kunnen geen risico's nemen. Bij Jonas verschijnt er meteen een glimlach op zijn gezicht. Hij wist wel dat zijn meisje ging vechten en dat ze niet snel zal opgeven. Zal ik iets te drinken halen ? vraagt hij aan Charlie die nog geen woord heeft gezegd sinds ze hier zijn. Ja limonade graag zegt ze en Jonas loopt de deur uit. 

Charlie gaat langs haar zitten. Mila Charlie hier zegt ze. Ik mis je. Wil je alsjeblieft snel terugkomen? Ik heb zo een beste vriendin als jij nodig waarmee ik leuke dingen kan doen en eens mee kan lachen. Je moet blijven vechten Mila en nooit opgeven. Je hebt al zo veel doorstaan en nu dit. Mila ik heb medelijden met je en ik ga jou hier door duwen want zonder jou kan ik niet zegt Charlie en veegt een traan weg. Mila ik heb je graag. Kom alsjeblieft terug zegt ze. Ze legt haar hoofd op haar Mila haar borst en snikt zachtjes. Jonas komt binnen en kijkt bezorgd naar Charlie. Charlie kijkt op en veegt snel haar tranen. Het is niet erg om te huilen zegt Jonas. Ik mis haar ook hoor. Het is zo stil. Zo leeg nu zonder Mila. 

Ook Alex en Jimmy kwamen nu de kamer binnengelopen. Hoe gaat het met haar ? vraagt Jimmy. Ze begint haar krachten langzaam aan terug op te bouwen. Dat is al goed zegt Alex. Er valt een stilte. Zoals al die stiltes die er de komende 2 dagen waren. Stil. Leegtes. Verdriet en Hoop. Dat was wat ze moeten hebben hoop. Veel hoop en geduld. Jimmy, Alex en Charlie gaan naar huis maar Jonas blijft nog even. Hij vindt het moeilijk om Mila zo achter te laten. Ik hou van je fluistert hij in haar oor. Het gepiep van de machine gaat sneller. Een lichte glimlach verschijnt op Jonas zijn gezicht als hij zachtjes de kamer uitloopt. 

Als jullie  massaal reageren en lezen en stemmen zal ik vandaag misschien het vervolg er al op zetten maar ik wil jullie horen !!! Alvast plezier !!! :)