"Julia is Her Name"

Mahal ko, nasaan ka na? (JulNiel)

hi readers! :)))

another story na naman... inspired kasi eh... xD

sana subaybayan parin ninyo... :) 

________________________________________________

PROLOGUE

-naranasan mo na bang magmahal ng todo?

-kung oo, anong gagawin mo kapag nalaman mo'ng nagkasakit siya at may taning na ang buhay nya?

-anong mararam daman mo? magiging pareho siguro ang reaksyon natin noh?

   Ako si Bryant Ford Munilla... they call me DJ kasi magkamukha daw kami ng artistang yon... hearthrob ako sa school. Girlfriend ko si Julia Brianna  Angelica dela Cruz...Julia for short. Maganda siya, matalino, masayahin, maalalahanin, very formal kung kumilos at walang arte sa katawan. na-inlove ako sa kanya dahil simple lang sya... kahit hearthrob ako, sya lang ang naging gilfriend ko kasi iba sya... she's exceptional...and she's perfect...or so i thought....

I thought she was the perfect GF... pero one day, nalaman ko nalang na may leukemia sya and that she is dying... what can we do? nalaman namin ng lumala na so, wala na talagang chance kung saka-sakaling ipa-therapy pa sya... hiniling nya na din na gusto nya nang magpahinga... at ngumiti sya ng malungkot sa'kin habang nasa labas ako ng room nya sa ospital dahil nakikita nya ako sa glass. umiwas ako ng tingin dahil nagagalit ako! galit ako dahil man lang nya inisip kung ano ang mararamdaman ko dahil sa di nya pagsabi ng katotohanan sa'kin...

maya-maya pa, lumabas si tita.. (mama ni Julia)  "DJ, gusto ka raw kausapin ni Julia..." sabi nito... kahit masama ang loob ko, sinubukan kong ngumiti kahit sa mga huling oras lang nya...

"DJ.." naghihinang tawag ni Julia sa'kin

"Julia,... ok lang wag ka na masyadong magsalita." sabi ko sa kanya pero di sya nagpaawat..

"DJ, i'm sorry kung hindi ko agad nasabi sa'yo...ayokong mag-alala ka sa'kin kaya sana maintindihan mo...

"hindi ko naiintindihan Julz... ba't ganun? ba't ang daya-daya mo? akala ko ba walang iwanan? anong nangyari?" hindi ko napigilang umiyak sa bawat salitang nabitiwan ko at mga tanong na gusto ko'ng i-bato sa kanya... kasi napaka daya nya eh... para sa'n pa yung sumpaan? sumpaan na pang-habang buhay? pa'no yun? T_T

"i'm so sorry... mahal pa rin kita pero... kailangan ko nang magpahinga DJ, pagod na ako..." unti-unting humina ang boses nya..."

"wag ka munang mawala please? labanan mo" sinusubukan kong palakasin yung loob nya...

"hindi ko na kaya eh... tama na... ipangako mo nalang sa'kin na mabubuhay ka...magiging masaya ka kahit wala na ako...gusto kong maging parang dati parin ang buhay mo... yung parang walang nagbago..." sabi nya habang unti-unting humihina ang pag-hinga nya...

"oo. pinapangako ko." sabay ng pagkakasabi ko nun', pumikit nman ang mga mata nya habang nakangiti na ang labi nya na parang napanatag pagkatapos ng mga pagsubok yun'! yun ang mukha ni JUlia ng araw na nawala sya...

ang ganda nya parin kahit wala na siyang buhay ... no wonder nagka-gusto ako sa babaeng to'.

nasabi ko pa sa sarili ko...

paglipas ng ilang araw, hindi ko napanindigan ang pangako ko kay Julia, naging matamlay ako... nakatulala lang sa kawalan palagi... walang ganang pumasok... di na masyadong kumakain at hindi na nagsasaya... napansin ng parents ko ang pagbabago sa'kin kaya nagdesisyon silang dalhin ako sa STATES... malayo sa lugar kung saan naa-alala ko ang nakaraan... ayaw ko man, na-isip ko rin na tama sila kailangan kong ipagpatuloy ang buhay ko malayo dito...

"so, it's settled then! next Saturday na ang flight natin ha..." sabi ni mama at pinilit kong ngumiti to show na excited ako kahit kitang-kita naman sa mata ko na HINDI...

__________________________________________________

putol muna... ABANGAN sa next chaptiee ang pagpunta nila sa states at kung ano ang magiging changes sa buhay ni DJ (Bryant Ford Munilla)...

<333 second story ko po sana magustuhan nyo... vote, like, comment and fave po...

spread the JulNiel fever! hhihi :) ^_^