Ölürüm Hasretinle

1. BÖLÜM

YEPYENİ BİR HAYAT
Bir Cumartesi günü, içeriye yansıyan güneş ışıkları ile uyandım yine. Baş ucumda bulunan tatlı kedili terliklerimi giyerek mutfağa doğru ilerlemeye başladım fakat unuttuğum bir şey vardı. Pazartesi gününden itibaren artık İstanbul' da okuyacaktım. Bu yüzden yarın havalimanına saat 12:00' da ulaşmam gerekiyordu.

Annemin bu konuda benden daha da heyecanlı olduğunu söyleyebilirim. Orada kendime iyi bakmam gerektiği konusunda beni uyardı. Uyardı uyarmasına ama ben de orada yanlız olmayacaktım ki. Arkadaşım Defne' de Pazartesi gününden itibaren orada okumaya başlayacaktı. İkimizde İstanbul'un yabancısıydık tabi. Ama insanın yanında en iyi dostu oluncada koskoca şehrin kendine verdiği yanlızlıkdan korkması da pek kolay olmuyordu.

Ben kendimce hayallere dalmıştım tabi... O sırada annem beni mutfağa çağırdı, "Duygu, kızım yemek hazır hadi mutfağa gel" demişti. Ben koşar adımlarla mutfağa doğru ilerledim. Yeni okulumu ne kadar çok merak etsemde, boğazını düşünen bir insanımdır normalde de.

Yemekte omlet vardı. Sabahları yemekten en çok hoşlandığım yiyecekti.
Hızlıca yemeğimi yerken Defne'den gelen mesajlarıda okumuyor değildim. Annem bu tavrımdan pek hoşlanmazdı. Yemek yerken telefonumla ilgilenmeme cidden çok kızardı. Ama yufka yüreklidir benim annem ben her zaman ne eder ne yapar onun gönlünü alırdım.

Doğum günümün yaklaşdığı fikrinide aklımdan çıkaramıyordum. Artık 16 yaşına giriyordum. Bunun için çok sevinçliydim. Ama bu şehirde ayrılmak istemediğim bir kişi vardı. Her gece rüyama giriyor ve onu aklımdan çıkaramıyordum. Acaba o da beni bu kadar seviyor, önemsiyormuydu onu merak ediyordum. Derken telefonum çaldı...

Evet arkadaşlar ilk bölüm bu kadar oldu umarım beğenmişsinizdir. Kitabım hakkındaki duygu ve düşüncelerinizi belirtmeyi unutmayın... Yb yakında gelir. Kendinize iyi bakın, hoşçakalın ve byy byy. 😘😘😘😘😘