The end justifies the means (The Reason Behind)

uno

"Oy Kulot, anong ginagawa mo?" Mabilis kong isinara ang laptop ko ng marinig ko ang boses ni Maddy. Pashnea! Ni hindi man lang kumatok.

"Ano yan? Nagpapaka machiavelli ka nanaman?" Taas kilay niya muling tanong. Umiling naman ako.

"Hindi, nagpapaka plato naman" Sagot ko. Napa 'sus' lag siya saka umupo na sa kama ko.

Anyways she's Maddy Snow. My besfriend. And I'm Naiah Invictus. And I think my surname is the most beatiful surname I've ever heard.

"Uy alam mo ba..." Tumigil muna ito sa pagsasalita at napatigin sa labas. Naka bukas kasi yung binatana ko.

"Hindi, ano ba yun?" Tanong ko naman.

"Apocalypse is coming" seryoso nitong wika.

"End of the world?" I asked.

"Nah" iling nito.

"Then what?" Muli kong tanong.

"The Zombie Apocalypse" sagot niya. Halos maibato ko sakanya yung laptop na nasa table ko. Ano nanaman bang meron sa babaeng 'to-.-

"You're insane" pailing iling kong sabi. Mailigpit na ngalang tong laptop ko.

Dahan dahan ko iyong iniligpit. Ng matapos ako ay walang pagbabago kay Maddy. Weird.

"Hey" tawag ko.

"Hm?"

"Okay ka lang? You're kinda weird, really" I said. Ibinaling na niya ang tingin sa akin

"Yeah. Kahit ako, nawiwirduhan na sa sarili ko" she said. I frowned.

"What do you mean?"

"Halos isang linggo nako nananaginip about zombies. Natutuwa pa nga ako nung una dahil sobrang astig ng panaginip ko. Nandun ka. Tayong dalawa. We are the best pagdating sa pakikipag laban sakanila. Though zombies are just you know, easy to kill again dahil nga patay na sila, satin parin umaasa ang lahat na maibabalik natin ang lahat sa ayos...." Tumigil ito at seryosong tinitigan ako sa mga mata.

"We are the chosen one" wika nito.

"Is that your dream or your new novel?" I asked. Hindi ito sumagot kaya muli akong nagsalita.

"Well you know Maddy, I would be glad kung isa ako sa mga bida ng nobela mo. I will support you and-----"

"Sana nga. Sana nga imagination ko lang 'to. But it wasn't. It seems real"

Ugh. Why Maddy? Why?😥