Kimseler anlayamaz, yokluğunun ne büyük acılara gebe olduğunu. Sensiz olan birinin, fiziksel olmasa bile ruhsal açıdan, Afrika’nın geri kalmış köşelerinde hastalıktan ve açlıktan sefalet içinde yaşayan insanlardan daha çok acınacak bir halde olduğu kimse bilemez. Seni ancak, seninle yaşayan bilir…
Sende biliyorsun… Dayanılmaz bir çekicilikte olduğunu, Bir kere tanıyanın senden vazgeçemeyeceğini. Sende biliyorsun, tutkuların en büyüğüne kapılacağını. Ve biliyorsun ki, dünyada bugüne kadar keşfedilmiş ve keşfedilecek en amansız hastalıklardan daha acımasız olduğunu. Sen vebadan, sen tifodan ve sen veremden daha tehlikelisin… Ama…!!! Ama senin bu denli tehlikeli olduğunu kimse anlamak istemiyor. Ben bile…!!!
Bir defa seninle tanışmaya görsünler, hemen havana kapılıyorlar. Senin için şiirler yazıp şarkılar besteliyorlar. Sen ise onları yavaş yavaş öldürüyorsun…
Sen kötüsün, sen çok acımasızsın. Seninle tanışan insanların karanlıklara gömülmesine, merdivensiz karanlık kuyulara düşmesine neden oluyorsun. İnsanlara güneşin ışığında bile geceyi yaşatıyor, onların gündüzü ile gecesini bir ediyorsun. Bazılarını sonunda mutlu ettiğini duyuyor ve görüyorum. Lâkin bunlar, seninle tanışanların binde biri, onbinde biri bile değil. Sonuçta onların çoğuna dünya da cehennemi yaşatıyorsun…
Aslında senden nefret ettiğimi ve hatta iğrendiğimi bile söyleyebilirim. Ama sensiz olduğumda hayatımın hiçbir anlam ifade etmediğini de inkâr edemem. İşte onun için, son olarak şunu söylemek istiyorum sana…
Seni seviyorum sevgi,
Seni seviyorum duygusallık,
Ve seni çok,
Ama çok seviyorum AŞK…
