Verboden toegang

Vervolg...

Johan ging voor de broeder staan en wachtte.

" Kijk nu goed kinderen. Johan  heeft twee armen. Deze arm is de linkerkant." hij pakte de arm even vast.

" En deze arm is de rechterkant. Links en rechts,onthou dat goed he! Johan,steek nu eens je rechterarm en vinger op." vroeg de broeder.

Johan deed wat hem gevraagd was. Flink stak hij de juiste arm strak naar boven en wees met een vinger naar het plafond.

" Goed zo Johan en meteen al je juiste arm gebruikt. " zei de broeder goedkeurend. Johan voelde zich heel trots.

De broeder keek naar de klas.

" Hebben jullie het door? " vroeg hij " De linker en de rechterkant. Steek nu nog eens allemaal jullie handen op! "

Als op commando gingen de armen naar omhoog met de vinger naar boven. De broeder was tevreden. Het waren de juiste armen nu. De broeder wist hoe moeilijk het was voor deze jonge kinderen om de linker en rechterkant te onderscheiden. Voor volwassenen was het eenvoudig,maar voor jongens van zes jaar was het in het begin een groot probleem. Dat wist hij uit ervaring...

" Johan,ga maar terug naar jou plaats. Goed gedaan,jongen! "

Het kind liep fier terug naar zijn plaats. Ja,dacht de broeder,sommige eenvoudige dingen konden soms heel moeilijk zijn...Ieder jaar was deze regel een groot probleem...En hij lachtte daar niet mee...Dat was het laatste dat hij zou doen. Hij was fier op zijn kinderen.

" Voor ik de tweede regel ga zeggen,moet ik jullie eerst iets uitleggen. " begon de broeder weer.

" Jullie zitten allemaal aan een lessenaar. Kijk nu eens naar de voorkant. Daar zien jullie een gleuf in,een putje,en dat dient voor iets."

De kinderen keken allemaal naar de voorkant en zagen het putje. Het liep over de hele lengte van de tafel.

" En waarvoor dient dat putje? Wel, daar kunnen jullie vanalles inleggen. Je potlood en kleurtjes. En ook nog de pen om te schrijven die ik jullie zal geven. Maar vandaag nog niet. Een schrijfpen is iets heel speciaals. Dat zullen jullie nog wel merken ! Jullie krijgen dan allen een potje met inkt maar wat dat is zal ik dan wel vertellen. Oke? "

De kinderen knikten voor de zoveelste keer deze dag...

" Wat ik jullie nu al even zeg is dat,als jullie iets moeten schrijven,je altijd schrijft met je rechterhand. Begrepen? "

De broeder wist al wat de kinderen gingen doen met hun hoofdjes...

" Zo,ik heb nu al veel verteld wat jullie moeten onthouden. En dat is al heel veel he ! Daarom nu iets anders. Ik ga jullie allemaal ......"

Plots klonk luid weer die piepende bel en de kinderen schrokken ervan...

" Tien uur! Tijd voor de eerste speeltijd. En blij dat jullie nu zijn he!" lachtte de broeder alweer.

" Allee,gaan jullie maar vlug buiten spelen ! Sta maar op en vertrekken maar! "

Dat laatste moest de kinderen geen tweemaal gezegd worden...Vlug stonden ze op en liepen naar buiten... Het zonnetje in...en spelen...