Girls Vs Boys[ Fabulous 4 Vs HELL ] [COMPLETE]

GVB SPECIAL CHAPTER [4]

GVB SPECIAL CHAPTER [4]

[Eunice's POV]

It's been a month nang macoma si Nathan... And only a month left to consider him dead. Pero hindi ngayon ang panahon para mawalan nang pagasa.

"Please Nathan. Gumising ka na." I whispered. Sa ngayon, hindi na ako naiiyak pero masakit pa rin. Sobrang lungkot.

Everyday after school, deretcho ako dito. Every weekends naman, buong araw akong nakatambay dito. Buti nga at nilipat na si Nathan sa isang private room.

Its Saturday at umalia na naman ang F4 at HELL. HAh! Humanda sila pag nagising tong si Butchukoy. Hindi rin namin sila isasama!

I was alone right now at biglang may nagbukas ng pinto. Agad akong napaglance. Chinecheck kung multo ba yun or what pero hindi.

Si Sachi lang pala at... Mommy at Daddy niya?

Napatayo ako at inayos ang sarili ko. Sa hitsura nila, hindi naman sila mukhang mga matataray. Ang aamo nang mukha. Parang si Nathan. Oo. Kahit gaano pa kaangas ang ungas na to, maamo pa din ang mukha nya.

"Hi ate Eunice." lumapit sakin si Sachi at bineso ako.

"So, I heard you are Eunice. Veunice and Eduardo's daughter..." sabi nung Mom ni Nathan. She never changed. Maganda pa din sya kahit nang una ko syang makita sa resort.

Narinig ko na naman ang pangalan ni Mommy at Daddy...

Marahang tinapik nang Daddy nila yung balikat ng Mommy ni Nathan. As far as I know, hindi totoong Daddy ni Nathan ang nasa harap ko ngayon at step siste nya si Sachi.

"Sorry for your loss hija. Nagulat din kame. Veunice is my closest high school friend. She's a nice woman. I'm sorry."

Nginitian ko nalang sya at napatingin kay Nathan. Napatingin din sila at lumapit. I think they already know what happened. They asked no questions.

"So, you visit him everyday?" tanong nung stepdad nya.

Nagnod lang ako at ngumiti.

Maya maya ay pumasok si Aikee. Agad itong lumapit samin at hinug sila Sachi at Mommy and Daddy nila Nathan.

Kinissan nya rin agad si Nathan sa forehead na lagi nyang ginagawa kapag dadalaw sya dito.

"Hija, we don't want to take Nathan away from you but... We should."

Napatigil ako. Take Nathan away from me? ...

"A--ano po? Ititigil nyo na po yung medication ni Nathan? Mercy killing?"

"No. No hija. Not like that. Umaasa pa rin kame na gigising si Nathan one day... Pero hindi dito." sagot nang Mommy ni Nathan habang nakatingin pa sa anak nyang makina na lang ang bumubuhay...

"We decided to take Marky to Japan. Mas madali syang makakarecover dun. Everything is settled. Two days nalang at aalis na kame." explain ni Aikee na halatang nagaalala.

"I--ilalayo nyo s-sakin si Butchukoy?" nnginginig kong sabi. M-mawawalay ulit sya sakin?

"Yes Hija. And we think that it is the best for him. Aikee and Sachi can take care of him there. Thank you for taking care of our son but this is for him."

Naguho ang mundo ko.

Buhay pa si Nathan pero parang hindi. Kasama ko na sya pero lalayo pa. Ayok ayoko syang lumayo pero.. Tama sila... Mad makakabuting ilipat si Nathan sa Japan...

---------

"A-ANO?! Pupunta syang Japan? Paano? Eh hindi pa naman sya gisi-- aww!" nakatikim na naman nang malakas na pambabatok si Xian mula kay Juls.

"Bopols mo!" dugtong ni Juls sa pambabatok nya.

"Eh! Pinapakalma ko lang naman kayo eh. Ipupunta lang sya sa Japan. Di pa sya patay. Besides! Kung andun sya sa Japan, mas makakarecover sya nang mabilis at mas makakapagconcentrate tayo sa school. Doon sa Japan, may magaalaga sakanya. Masyado na ding puyat si Eunice sa pagbabantay sakanya. So I think that everything's for the better."

May pointnga naman si Xian kaya di na kame umangal. Tama. Tama sya.

"May nasasabi ka din palang maganda Yoo? Wow." sarcastic na sabi ni Abby.

Lahat kame malungkot pero si Xian talaga yung pinakanakakapag positive vibes samin. Ang convincing nang sinasabi nya. Kaya siguro lapitin to nang babae. Lahat nang pambobola nya, convincing.

So ayun. Kwentuhan lang kame nang kwentuhan buong magdamag. Malaking tulong din ang HELL para di ako madepress.

Dati hinihiling ko na sana kunin na sila ni God. Napapamura pa ako sa isip ko kung bakit ang karma netong mga to samin.

Pero ngayon, hinihiling ko kay God na wag na wag na silang kunin mula samin. Ngayon ko rin napagtantong

HELL is never a karma. They are a blessing from God to let us learn new things. HELL will always be our angel in disguise.