HOLDING FOUR GUNS
It's been a week and so since I got discharged at the hospital, I hadn't talk to him ever since I woke up laying on that damn bed. Well we don't talk not because he didn't try, it's just that I'm scared, every time I look at him blood is all I see, those people who died ,whom he killed ?it haunt me.
The phone rang and I nearly jump, damn it. I shut my eyes for a sec before I answer it not bothering who's the caller.
"Baby c'mon, hatid na kita" his voice was sweet and I nearly believe it. Hindi ako nagsalita ,fuck it. I can't.
"Talk to me please?alam mo naman na hindi ko kayang hindi mo ako kinakausap" napapikit nalang ako habang pinapakingan sya, a tear fell gusto ko syang kausapin, hell I really want to!pero..pag nakikita ko sya para ko na rin nakikita ang taong pinatay nya. Every night I dreamed of them empty faces but begging for me to save and spare their lives. Paulit ulit kong naririnig ang mga boses na iyon na nagmamakaawa.
Now tell me?can i?
"Van please come down and let us talk" naghihina ang boses nya at para bang nahihirapan sya na hindi ko sya kinakausap,pinipigilan kong humikbi ng hindi nya malaman na umiiyak ako.
I ended the call.
Baka pag nagpatuloy sya ay hindi ko na matiis,na alam ko sa aking sarili na pagsisisihan ko lang din, I have to get a grip, aayusin ko ang sarili ko, when I'm not fucking traumatize anymore doon ko lang sya makakayang harapin.
After a while someone knock on my door at napaigatd nanaman ako, pinikit ko ang aking mata,sumiksik sa headboard ng kama habang yakap ang aking mga binti. Patuloy ako sa pagiyak habang nanginginig ang aking labi.
"Baby I'm sorry okay?let us talk,let me explain"
Fucking explanation, they can go tell hell and I wouldn't care!galit ako!nagagalit ako sa sarili ko,dahil alam ko,kasalanan ko rin ito.kung hindi ko sya sinundan,kung hindi ako nakialam, hindi ko iyon masasaksihan. Hindi sana ako ganito ngayon,hindi ako ginagambala ng mga boses hindi ako mararamdaman ang pagsisisi at sakit dahil hindi ko man lang kayang harapin ang kuya ko.
"I had already given you such a long time to accept it van,now let us talk,open this goddamn door or else I would break it" he's pissed and it scared the hell out of me, lumakas ang pagiyak ko, patuloy ang pagdaloy ng aking luha, my breath get uneven. Lumalakas lumalakas ang aking paghikbi, at alam ko na naririnig nya iyon.
"Damn it Vannessa!open the door!"
~~
"NOOO!NO PLEASE!!" ipinilig nya ang kanyang ulo ng paulit ulit ,patuloy syang umiiyak nagsusumiksik sa kama ,walang tigil sa paghikbi.
Ilang sanadali isang malakas na lagapak ng pinto, sinipa iyon ni kodj, the door is heavy but his strength is unbelievable.bumagsak ang pintuan sa sahig naglikha iyon ng tunog
"AHHHHH!" sigaw ni van walang tigil ang kanyang pagsigaw,nanginginig ang kanyang katawan, ilang hakbang ang ginawa ni kodj at yinakap ang katawan ni van, she was like a baby.
"tama na!ayoko na!no,no,no!!" nagpupumiglas ang kanayng katawan sa yakap ni kodj
"hush babe,hush, it's okay everything is fine,hush now"
Umiling lang si van at patuloy na umiiyak"huhuhuhuh"nanginginig at nahihirapang huminga dahil sa kanyang ginagawa.
"it's gone,they're gone..im here baby im here" patuloy nitong pagkumnsi.nagpupumiglas ang katawan nito ngunit malakas si kodj at pilit na niyayayakap ang katawan nya,ang kamay ng lalaki ay humahaplos sa likod ng huli,hinalikan ang noo nito at patuloy na sumasambit sa mga katagang makakapagpa kalma sa babae.
