Bos sokakta gelen tek ses topuklu ayakkabilarimin çıkardığı sesti. Beynimle, gördügüm seyleri idrak etmeye çalısıyordum. Gercekten o bir kizla mi yatiyordu? Hemde ikimizin yataginda. Dogru mu görmüstüm yoksa yine beynimin bana oynadığı oyunlardan biriyle karsi karsiya miydim? Biraz düsünmeye ihtiyacım vardı sanirim. Onu suclayamazdim hemen. Yine halüsinasyonlarimdan birini görüyorsam onu sucsuz yere kirmayi istemezdim. Mantıklı düşününce gercekle halüsinasyonlari ayirt edebiliyordum. Bana gercekten yapmis miydi bunu? Cok sevdigini söylüyordu ama . Yapmış mıdır? Ahh kafayi yiycem. Siktigim ilaclar hic bir ise yaramıyor. Ama ah dur bi saniye kafayi yedigim icin bu ilaçları kullaniyorum zaten değil mi! Gercekle halüsinasyonu ayirt edemiyorum ve bu beni hergün mahvediyor. Öldürüyor.
Birgün yanimdaki kişilerin bile aslinda beynimin oyunu olmasından cok korkuyorum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beynimin Oyunu
عاطفيةNe kadar gercekciydi halbuseki... Buda mi beynimin oyunu?Gercekten bu kadar acimasiz mi? Ben kötü bir insan degilim ki beynim bu kadar kötü olsun, bana sürekli oyunlar oynasin... Kurtar beni, bu oyunun icinden cikmam icin... Sana ihtiyacim var.
