Verschrikkelijke pijn. Bloed lag over de grond, vermengd in een hoop bruine haren, die ondertussen ook een koper rode kleur hadden gekregen. Een klein kinderlijfje lag hulpeloos op de grond, in een pose die ongebruikelijk was. Een zacht kindergezichtje lag smekend op de grond, met nog vochtige ogen. Op het kleine jurkje op de borst zat een diepe wonde. Het meisje keek naar de lucht. Tenminste, dat wou ze, het plafond verhinderde het. Ik geloof niet in de hemel. Tot nu. Hoe kan een klein engeltje zoals dit nou roerloos op de grond blijven liggen? Ze moet toch in de hemel zijn? Niemand behalve zij verdient de hemel. Ik legde mijn hoofd op haar borst, naast haar wondde zodat er geen bloed op mijn oor kon komen. Stil. Geen geluid. Pijn, dat schoot door mijn buik. Verschrikkelijke pijn. Pijn die nooit zal helen.
JE LEEST
Appelblauwzeegroen
RomanceValentina leeft in oorlog. WO1, te verstaan. Haar broers zijn allebei soldaat. Het enigste wat haar tegenhoud, om verpleegster te worden en te helpen, is haar zusje. Die zou ze nooit achterlaten, zolang ze leefde. Dat zwoer ze. Tot er op een dag ie...
